Ongeordende regelmaat

Jaren lang zag het dagelijkse leven er als volgt uit:
Op tijd opstaan,kinderen naar chreche,kinderopvang of school,boodschapje doen , stofzuigen, kinderen ophalen, samen lunchen, kinderen naar school, beetje tijd voor mezelf, kinderen ophalen, samen spelen, eten koken, kinderen naar bed, rust. In die tijd klaagde ik nog wel eens dat het leven zo in hokjesverdeeld was waar nauwelijks van kon worden afgeweken. De dagen dat ik werkte waren in die tijd eigenlijk dagen met tijd voor mezelf als ik neerplofte achter mijn bureau.
Heden ten dage ziet het leven er een stuk anders uit. Kinderen zijn niet meer afhankelijk van mijn permanente aanwezigheid.
Die hokjesstijd lijkt nu eigenlijk zo gek nog niet.
Het dagelijkse leven ziet er nu een beetje als volgt uit: manlief naar werk, moeders nog een halfuurtje langer in bed, kinderen liggen wel of niet nog te meuren, huishouden moet dan enigszins worden aangepast aan de uitslaaptijden van de kids, boodschapje doen, wasje draaien, eten in etappes ( dat varieert van dag tot dag i.v.m. schooltijden, stagedagen, bijbaantjes, vergaderingen, BBQ-tjes met maten enz.), bedtijd van de ouders meestal voordat iedereen weer in huis is. Gezamelijk eten? Hooguit 1 à 2 keer per week. Het zijn nog steeds blokjes maar dan voor iedereen individueel. Moeders doet hier inmiddels ook aan mee. Omdat de kinderen groot zijn kan ik ook wel wat flexibeler zijn met mijn werktijden. Werd de daginvulling in vroeger tijden hoofdzakelijk door ons als ouders bepaald, inmiddels bepaald iedereen dat individueel.

Nou klaag ik niet (!?). Maar er is inmiddels wel een ongeordende/ chaotische daginvulling ontstaan die tot onze regelmaat geworden is. Moet daarbij ook constateren dat het niet altijd gemakkelijk is( heb ik dan toch ook een beetje ADHD?)>.
Nee, ik klaag niet. Ik geniet van de momenten dat we wel met zijn vieren thuis zijn en gezamenlijk op de bank zitten of de maaltijd kunnen nuttigen. Zoals vanavond. En dan wordt het een oerHollandse maaltijd met gekookte aardappelen, boontjes en sudderlapjes ( staan al een uur te pruttelen).

Vakantie was “stil”.

Weekje op Texel vertoefd. Een mooi eiland.
Op een camping aan de rand van de bossen, waar de sfeer van Jan Wolkers hing ( hij woonde om de hoek).De duinen met de bloeiende geurende heide. Vele kilometers fietspaden en wandelroutes. Kleine gezellige dorpjes, heerlijke stranden,duizende schapen in de weilanden. Aanbevolen dus, vooral voor een paar dagjes er tussen uit.

Maar er ontbrak iets.
Gewend aan zuidelijke vakanties met de kinderschare ( plus de daarbij behorende vriendjes en vriendinnetjes)om ons heen was het erg stil. Ja hoor, voor het eerst zonder kroost op zomervakantie. Oudste verbleef in Frankrijk (ai met eigen vervoer!!!) en jongste voor het eerst met vrienden aan de Spaanse Costa. Rare gewaarwording. Partner-lief is prima voor de conversatie maar het sociale aspect van nieuwe mensen ontmoeten ( mede door de kids) ontbrak. Op de overvolle camping in het zuiden aan aansprak geen gebrek. Op de ruime plekken op de Texelse camping ( in Italië hadden ze 5 caravans op onze plek gezet) weinig kans op een social talk.
Voor de een een zee van welverdiende rust, voor de ander een gemis?

Had ik nou toch maar de laptop meegenomen!!!!!!

Aan de andere kant. Veel gefietst, lekker uit gegeten, 2 boeken gelezen, avondjes kaarten met partner, dus weer tijd voor jezelf en voor elkaar. Een andere invulling dus.

Maar het toch wel even wennen! Zal wel moeten toch?

Foto’s op Flickr.

Social links powered by Ecreative Internet Marketing