The City that never sleeps. Door de ogen van Annie

Het zal niemand zijn ontgaan: ik ben een 6-tal dagen in New York City , “the city that never sleeps” geweest.

Voor vertrek had ik al een bang  vermoeden dat deze reis een drukke reis zou worden voor mijn camera. Pffff, dat klopte. Van de aankomst tot aan het vertrek zijn fotocamera en mijn smartphone voortdurend in de weer geweest Je kijkt van links en rechts en vooral naar boven. Op iedere locatie is wel iets fotogenieks te ontdekken. Je komt ogen en oren tekort dus dan komen die camera’s zeker van pas.

Omdat ik zoveel foto’s heb gemaakt heb ik bedacht ze maar in categorieën in  te delen.  Dan kunnen jullie zelf kiezen wat je wel of niet wil zien. Dit zijn nog lang niet alle foto’s. Er is natuurlijk ook een categorie die alleen voor intimi is. Een heel karwei dit selecteren maar ook erg leuk om de vakantie te herbeleven. En om af te kikken. 🙁

We hebben de reisgids j “100% New York“gebruikt om door de stad te slenteren. Een super goede gids voor wandelingen door de diverse wijken van in dit geval Manhattan.  Daarnaast heeft onze New Yorkse vriendin ons een aantal plekken laten zien die we zonder haar nooit bezocht zouden hebben. En als we een beetje vastzaten hadden we altijd de app Here nog. Onmisbaar soms.

Deze trip in het kort: verwondering, indrukwekkend, aardige mensen, prachtige architectuur, hectiek, wandelen, geweldige stad, drukte, stressig, divers, wereldstad ,wereldse stad, geordend, mooie wijken. karakteristiek,vele culturen .

Klik op de afbeelding voor meer foto’s.

Brandtrappen aan buitenkant gebouwen New York.

SAMSUNG CSC

 

 

 

 

 

 

 

New York Public Library

SAMSUNG CSC

 

 

 

 

 

 

 

Subwaylife

SAMSUNG CSC

 

 

 

 

 

 

 

Streetart

SAMSUNG CSC

 

 

 

 

 

 

 

Gebouwen- architectuur

SAMSUNG CSC

 

 

 

 

 

 

The Metropolitan Museum of Art ( The Met)

SAMSUNG CSC

Een opmerkelijk monument.

Ik had er al eens iets over gehoord: een moord op een 17 jarig meisje in Son en Breugel, jaren geleden.
Via  Delpher had ik ook al eens informatie opgezocht over deze nare kwestie. In 2015 besteedde het Eindhovens Dagblad aandacht aan dit monument.

En zoals dat vaak gaat, zo’n verhaal raakt vervolgens weer in vergetelheid.

Totdat je tijdens een fietstochtje stuit op dit opmerkelijke monument, tussen de struiken langs een zandpad buiten het dorp.
En wordt je wel heel direct geconfronteerd  met het verhaal van een 17 jarig zwanger meisje, dat door haar eveneens 17 jarige vriend werd vermoord en achtergelaten in de berm.

Een opmerkelijk monument. Maar een dramatisch verhaal, ook na zoveel jaren nog. Triest. Volgende keer neem ik een bloemetje mee.

Een toevallige ontmoeting 1. 

Sinds ik gestopt ben met roken, na bijna 2 jaar geleden, probeer ik wat meer te bewegen. Wandelen is een activiteit geworden, die het beste bij mij past: ik pak de benenwagen wanneer het mij uitkomt, niks verplicht op vaste tijdstippen, uurtje over, wandelschoenen aan en er op uit.

Vanochtend tijdens mijn wandeling in het zonnetje ( het is een stralende lentedag in januari) ben ik het buitengebied ingewandeld. Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat de uitgestrekte velden en mooie natuur bij mij om de hoek liggen.

Bij één van de boerderijen was een wat oudere man ( noem hem voor het gemak even ” de boer” ) bezig met houtkloven. Het rook er heerlijk naar verse blokken hout.
Ik zei er wat van waarna de boer vroeg of ik ook een hout kachel had. Nee, in een eerdere woning wel maar in de huidige helaas niet.

Hij bleek in voor een praatje en ik ook wel trouwens. We hebben gesproken over hoe mijn schoonvader toen hij nog leefde ook hout verzamelde, waar hij het vandaan haalde en hoe hij uren bezig kon zijn met stapelen. Dat kwam nogal nauw blijkbaar. En over zijn gezondheid. s’Ochtends kon hij wat klussen maar s’ middags moest hij rusten en zich gedeisd houden. Hooguit even iemand helpen een gevangen mol uit een klem halen, dat kon nog wel.

img_3542.jpeg

Vol trots vertelde de boer mij dat hij houtkachels verzamelde. Ik mocht wel even mee in de schuur om te kijken (!?). Ok, heb onze kinderen altijd verteld niet met vreemde mannen mee te gaan, maar deze boer leek me wel betrouwbaar.

Binnen liet de man mij een prachtige Noorse houtkachel zien. Hij verwarmde er een deel van de schuur mee. Als ik mijn voeten even zou vegen mocht ik ook nog mee in een andere ruimte. Mooi, ook daar een houtkachel die hij onlangs via internet had gekocht. De kachel stond in een soort van huiskamer met eethoek en biljart. Biljarten was een andere hobby van hem. Mooi als je zoveel ruimte om je huis hebt dat je dit kunt realiseren.

Na nog even wat ditjes en datjes verteld te hebben bedankte ik hem dat ik even mocht kijken ( beetje ala Man bijt hond) en wandelde weer verder. Nagenietend van deze toevallige ontmoeting. En mij realiserend hoe fijn ik het vind om in een dorp te wonen.

Twitterfriends

Twitter, de een zegt het niks, voor de ander is het waardevol.  Zelf behoor ik tot de groep die Twitter omhelst. Dat weten jullie wel denk ik.

Ik probeer mensen die ik via Twitter volg, ook in het echt te ontmoeten. Dat voegt erg veel extra’s toe. Zeker als het ook nog bibliotheekcollega’s uit het land zijn.

Een tijd lang heb ik 2 keer per jaar ontmoetingen gehad met een groep Twittervolgers. We zagen elkaar dan in Tilburg, Eindhoven, Breda of Rotterdam en brachten nuttige en gezellige tijd met elkaar door. Jammer genoeg is dat een beetje in het slop geraakt.

Maar onlangs deed zich weer een kans voor een aantal Twittervolgers cq bibliotheekcollega’s in het echt te treffen.  In Haarlem dit keer. Met Esther, Fabiola en Henriëtte had ik al enige tijd interessante conversaties online. Zowel openbaar als achter een DM. En wat blijkt dan als je elkaar in het echt ontmoet?



Het is net alsof je elkaar al jaren kent. Het klikt gelijk, de onderwerpen vliegen over de tafel en het voelt direct heel eigen. Geweldig vind ik dat. Er is weer gelijk een nieuwe datum afgesproken waar we elkaar weer gaan treffen. In Middelburg dit keer. En dan hoop ik echt Edwin, één van mijn eerste Twittercontacten in het echt te ontmoeten. En de lieve, sympathieke Esther, Fabiola en Henriëtte uiteraard. Heb er nu al weer zin in. Dus doe mij Twitter maar.

Lees ook het verslag van Fabiola.

Stedentrip Berlijn 

Van 2 tot en met 6 mei 2015 waren wij samen met Judith en Henk in Berlijn. Wat een geweldige jonge, groene en hippe stad met een indrukwekkend verleden. Zie hier een impressie, gemaakt met alleen de foto’s van mijn iPhone.
Klik hier voor een fotopresentatie.

P1040245P1040294

P1040484

P1040549

Social links powered by Ecreative Internet Marketing