Categorie: Filmpjes

Ben in bepaalde situaties niet zo’n held. Durf bijvoorbeeld niet op ski’s, heb moeite met rijden op de autoweg. En aangezien skiën net perse hoeft, manlief meestal rijdt, allemaal geen probleem. Nou ja, dat skiën niet. Kom tegenwoordig echter vaker in de situaties dat ik toch de autosnelweg op moet. Dus….. Afgelopen dagen richting Duitsland, oudste die in Winterberg verblijft opgezocht. Toch maar eens de stoute schoenen aangetrokken en op die Deutsche Autobahn een uurtje achter het stuur gekropen. Op een rustige Strecke, dat dan weer wel. Geen ongeluk gehad of veroorzaakt dus dat viel allemaal weer mee.

Oudste stelde tijdens deze dagen voor “zijn” Kletterwald uit te proberen. Oeps!? Niet te flauw. Tuigje aan, we zien wel . Op het 1e plateautje sloegen de twijfels toe: op 4 meter hoogte een evenwichtsbalk over. Oudste overtuigde mij ervan dat bij het 3e plateau de angst verdwenen zou zijn. Kom op dan maar. En tot mijn eigen verbazing ( en waarschijnlijk ook van oudste en manlief) heb ik het traject t/m niveau 3 ( van de 4) afgemaakt. Eerlijk, het was heus geen kattenpis om op 12 meter hoogte een wiebel ruggetje over te lopen of door een net met touwen te kruipen. Had echt wel af en toe bibberbenen. En bij niveau 3 wilde ik afhaken. Toch doorgezet.

Hoe kon dat nou? Waar was de normaal gesproken aanwezige “beer op de weg” die mij ervan weerhield me niet in dit soort situaties te begeven als het niet perse hoeft? Wilde ik onder het toeziend oog van oudste en manlief niet als watje overkomen? Wilde ik mezelf bewijzen (51 is niet oud!). Het doet er eigenlijk helemaal niet toe: ik heb het ” gewoon” gedaan. En dat voelde: GEWELDIG! Grenzen verlegd en angst overwonnen. Toch maar eens vaker toepassen in bepaalde situaties: gewoon doen! Om te bewijzen dat dit een “waargebeurd verhaal” is onderstaande filmpje.