Over van alles en nog wat maar vooral over fietsen, wandelen, mooie plekjes, vakanties en stedenbezoek.
De krant. Hij valt dagelijks op de deurmat. Maar voordat het zover is, is er veel werk verzet. Door mensen, machines en robots. Vandaag op uitnodiging naar de Abonneedag van de Persgroep in Best geweest. Mooi om de persen ook in het echt te zien draaien. Klik op de afbeelding voor de foto- en videoserie.
Het weer zag er goed uit afgelopen maandag. Manlief had vakantie. We wilden er ff tussenuit. Het werd: de Kust. Vanuit het oosten van Brabant een dagtripje dat je niet wekelijks doet.
Het werd Walcheren. Vlissingen leek ons wel leuk. Was 25 jaar geleden dat we daar geweest waren. En als je dan in Vlissingen bent is Zoutelande vlakbij. Was wel nieuwsgierig naar Zoutelande door het mooie lied van Bløf. :).
Het werd een wandeling langs de mooie boulevard naar het Centrum van Vlissingen. Weinig herkenningspunten eigenlijk. Het standbeeld van Michiel de R. daargelaten. Mooi stadje. Een bezoekje dat echt de moeite waard was. Ach, de bieb vergeten. 😱
Wat in Zoutelande gelijk opviel was de inhaker onder het plaatsnaambord: 🎶Blij dat je hier bent🎶. Maar wat een echte Nederlander ook opvalt zijn natuurlijk de borden P gratis. Heel toerist-vriendelijk. Centrum ingelopen, de duinen in,
strandwandeling, neerploffen op een handdoekje en GENIET.
Aan het vele blauw op de Foto’s zie je wel dat het een stralende dag was.
Afgelopen zondag was er weer een Lazy Sonnie Afternoon. Met dit keer in de Kapelzaal van Kloosterhotel La Sonnerie Alex Akela en Birgit Wijdemans als supportact en Lloyd Spiegel uit Australië als hoofdact . Een geweldig verrassende middag wat de supportact betreft ( publiek tot tranen toe geroerd) en een zoals verwacht ( Lloyd was in 2017 ook al eens bij Lazy) super bluesoptreden van Lloyd. Een heerlijke “double bill” muziekmiddag!
We hebben altijd een lokale fotograaf ( Fran Maasdam) die de foto’s maakt. In verband met haar afwezigheid heeft onze goeie Lazyvriend Theo Looijmans de foto’s voor zijn rekening genomen.
Om mijn camera beter te leren kennen en ik graag wil oefenen, maak ik tijdens Lazy Sonnie Afternoon meestal een “schaduw”fotoreportage. Dit naast de verslaglegging (?!) via Twitter en Facebook tijdens de optredens.
Geïnstrueerd door Theo heb ik gisteren wat zitten spelen met mijn camera en vandaag wat bewerkingen toegepast. Oefening baart kunst. Klik op de afbeelding voor meer foto’s.
Tweede paasdag ( 2 april ’18) naar het museum voor hedendaagse de Pont in Tilburg geweest. Een bezoek dat al lang op mijn wensenlijstje stond.
Het museum is gevestigd in een voormalige wolspinnerij, een erg mooie omgeving voor vele kunstwerken. Naast prachtige werken uit de eigen collectie was vooral de overzichtstentoonstelling van fotograaf Rineke Dijkstra het meest nadrukkelijk en opvallend aanwezig. Haar strandportretten maar ook haar latere werken, prachtig om te zien. Nog te bezichtigen tot 22 juli 2018.
Foto’s vind je hier. Of klik op de afbeelding. 
Helemaal toevallig was deze ontmoeting eigenlijk niet. Eigenlijk was dit familiebezoekje van te voren gepland. Maar waar we in terecht kwamen… dat was dan toch wel weer een beetje “toevallig”.
Wist dat deze familieleden er een aantal hobby’s op na hielden. Ooit zelfs waren ze bij Man bijt hond( Hond aan tafel november 2010 op 16 min.). Maar dat ze over een compleet “museum” beschikten, daar had ik niet bij stil gestaan.
Viel dan ook van de ene verbazing in de ander. Kwam ogen en oren tekort.
De enorme verzameling klokken. Staand, hangend, liggend, oud, nieuw, van bimbam tot koekoek, een heel huis vol. Een getik van jewelste. Je moet er niet aan denken hoeveel werk het moet zijn als je al die klokken op zomer- of wintertijd moet zetten…
De verzameling bidprentjes: 180.000 in totaal.
De grote hoeveelheid heilige beelden, schilderen en andere kerkelijke en nostalgische snuisterijen.
Een werkkamer voor genealogisch onderzoek en een werkplaats om klokken te repareren.
Maar wat het meest bleef hangen waren de verhalen van het familielid. Aan ieder beeldje, boekje of klokje dat hij vast pakte, hing een stukje ( emotionele) familiegeschiedenis. Wat een verteller en een lopend archief was deze man.
Moeten echt nog een keer terug. want iedere keer als je om je heen keek, zag je weer iets anders. En we hebben nog een niet werkend klokje ter reparatie staan.
Mooie mensen, deze verzamelaars.
Via een klik op de onderstaande afbeelding een korte impressie.
