Categorie: Sociale media

;

@anniemaessen @antoniamo @industrialpope Weinig resultaat? Jullie tweeps zijn de reden dat ik de bieb nog niet compleet heb opgegeven!

— Pieter Offermans(@StoriesGuy) december 1, 2012

Naar aanleiding van een blog van collega Annette gisteren vond er een twitterconversatie plaats tussen de in de bovenstaande tweet genoemde personen. Met name de tweet van @StoriesGuy is me bijgebleven.

“Jullie tweeps zijn de reden dat ik de bieb nog niet heb opgegeven” van Pieter zette me op deze rustige zondagochtend aan het denken.

Wat voegen wij, de tweeps van de werkvloer (die veelvuldig gebruik maken van social media) nou daadwerkelijk toe aan de toekomst van de bibliotheek? Ok, we blijven bij voor wat betreft de ontwikkelingen, denken na over de toekomst, zijn zichtbaar voor de buitenwereld, hebben hart voor ons werk, de werkzaamheden en de lener. En dragen dat ook via social mediakanalen uit. Al of niet met “voorzichtige” of “kritische” bewoordingen.

Zelf heb ik het idee (misschien ten onrechte zeg het maar) dat het niet zo veel uitmaakt wat ik ergens van vind. Annette noemt het “een roepende in de woestijn”. Zo voelt het inderdaad ook voor mij. De organisaties, de politiek, de leners, wat zien zij er van c.q. wat doen zij er mee? En wat doe je dan?
Je terug trekken en denken “het zal mijn tijd wel duren”? Of “Ik kijk wel uit in deze onzekere tijden?”. Laat de ( landelijke)organisaties het maar uitzoeken, die weten wat goed is voor de toekomst!?

Ik betrap me er zelf op dat ik hier steeds meer naar neig. Heb ook, net als Annette, al vele jaren mijn nek uitgestoken als het gaat om het promoten van de bibliotheek en de maatschappelijke waarde. En we staan allebei open voor de digitiale ontwikkelingen en doen er volop aan mee. Al zeg ik het zelf: “Ik was een ware ambassadeur”. Het destijds tentoongespreide optimisme heeft me helaas een beetje verlaten ben ik bang.

Mijn werk doe ik nog met veel plezier. Daar niet van. Door alle bezuinigingen en pessimistische toekomstbeelden probeer ik juist nu in de dagelijkse praktijk nog steeds met verve de klant te bedienen. En de “moderne” kant van de bibliotheekmedewerker te laten zien. Ook naar mijn collega’s. Die er in een aantal gevallen van uit gaan dat het prima is als 1 iemand op de werkvloer verstand heeft van computers, e-readers en social media.

Maar de vraag blijft: Wat voegen we nou daadwerkelijk toe? En is dat wel meetbaar? Misschien heeft Pieter het antwoord? Of anderen?