In “I love my job “sprak ik al mijn verbazing over uit “hoe weinig mensen in mijn omgeving op de hoogte zijn van de mogelijkheden van de nieuwe media”. In deze post kom ik er nader op terug. Met mijn omgeving bedoel ik mijn straat, mijn vrienden, het werk, familie, sport en alle overige gezelschappen waarin een mens zich bij tijd en wijlen begeeft.
Dat ik dol ben op de nieuwe sociale media moge duidelijk zijn. Ik zal er dan ook geen woord meer aan vuil maken.
Ik ben natuurlijk in de gelukkige omstandigheid ( dat is mijn interpretatie) geweest dat ik via mijn werk in bibliotheek dommeldal in aanraking ben gekomen met de 23dingen en het mijn interesse heeft gewekt ( privé / beroepsmatig).
Als je dan enthousiast bent, dan praat je er veel over. Het is opvallend hoe vaak ik dan hoor:” Ik doe niet zo veel met de computer. Beetje typen , mailen en surfen en daar blijft het bij. Meestal ook met de opmerking; “Ik hoef dat allemaal niet”. Of “Heb ik helemaal geen tijd voor”. Internet is alleen maar “gevaarlijk“.
Het wel of niet bekend zijn met/ dan wel actief zijn op het sociale web hangt of staat natuurlijk met de persoonlijke interesse.
De een houdt van worteltjes, de ander van erwtjes, zullen we maar zeggen. Maar dan zijn er ook nog de mensen die een hekel hebben aan worteltjes ( en die bang zijn dat ik ze iets wil opdringen) en zij die ze wel eens willen proeven. Die proevers, die vind ik leuk. Die hebben oor voor mijn verhaal en willen er graag hun voordeel mee doen. Bijvoorbeeld de mensen die ik ken via het jongerenwerk (hulp bij Twitter), of een van de meisjes uit de 6e klas die de foto’s van de onlangs gehouden reünie door mijn toedoen op Picasa heeft gezet zodat ze gemakkelijk te delen zijn met de overige meisjes. En uiteraard het 90-jarige vrouwtje dat in de bieb hulp vroeg bij het zoeken op Internet.
Pas ik het percentage nog actief zijnde collega’s toe op “mijn omgeving” ( van de 45 collega’s die de 23dingen cursus hebben gedaan zijn er momenteel nog zo’n 10 personen, grofweg 25% actief ) dan is er 75% kans dat ik mensen tegen kom die niets of weinig met de sociale media hebben. Leuk om te zoeken naar juist die mensen die de erwtjes wel eens willen proberen ( eventueel gecombineerd met worteltjes?). Dus: meld je aan bij einna!
Die andere 75% komen hier (dit weblog) dus niet.
Ja, lekker op vakantie geweest;-)
En hoe herkenbaar is deze kwestie. Ik zou ook graag ‘ns de reacties van die 75% willen horen…
Hoi Marlies. Welcome back. Had je al een tijdje gemist.
Vind ook dat je ( zeker als informatiemedewerker) moet eten wat de pot schaft. Maar hoe lepel je er erin? Neus dicht houden en mond open? Vliegtuigje/ garage spelen? Zo deed ik dat vroeger bij mijn kids en ze eten nog steeds niet alles.
Zeg het maar. De organisatie moet hier een rol in spelen uiteraard. Je volgt ook cursussen om bij te scholen toch? Dat heeft echter met 23 dingen niet echt voor iederen geholpen in die zin dat het interesse heeft opgewekt. Ik denk dat we het tijd moeten gunnen.
“Wat een boer niet kent…” Toch zou ik je vraag graag iets willen aanscherpen want dat je er privé niets mee hebt is een, maar hoe zit het beroepsmatig als je die “erwtjes” laat liggen? Met andere woorden: Kan je het als medewerker informatiedienstverlening wel maken om “dat wat je niet lust” links te laten liggen?
(BTW: ook bij ons is het niet anders hoor!)
“Zendingsdrang reguleren”. Klinkt goed. Ook een goeie tip om naar blog te verwijzen.
In mijn omgeving is het niet anders. Ik ben maar gaan bloggen om mijn zendingsdrang te reguleren. Als ze nu iets vragen op het gebied van nieuwe media kan is vaak een linkje naar mijn blog voldoende.
Kan niet anders dan dat iedereen digitaler MOET worden. Anders mis je wel aansluiting. Zelfs ik heb moeite met bijblijven. Gebruik zelfs de tijd tussen de soep en de aardappelen . En ik vind dat sommmige medewerkers in de bieb er wel wat meer moeite voor zouden mogen doen.
Ook mij is het opgevallen dat het gros van de mensen in mijn omgeving nog niet veel doen met een blog, twitter, foto’s opslaan etc. op internet. Ook niet de collega’s die de cursus 23Dingen hebben gedaan. Blijkbaar is niet direct iedereen enthousiast. Ik denk wel dat stap voor stap vrijwel iedereen digitaler gaat worden en internet net zo’n vanzelfsprekend onderdeel van het leven wordt als eten en drinken. Overigens gaat mijn voorkeur uit naar doppertjes met worteltjes.