Weekje op Texel vertoefd. Een mooi eiland.
Op een camping aan de rand van de bossen, waar de sfeer van Jan Wolkers hing ( hij woonde om de hoek).De duinen met de bloeiende geurende heide. Vele kilometers fietspaden en wandelroutes. Kleine gezellige dorpjes, heerlijke stranden,duizende schapen in de weilanden. Aanbevolen dus, vooral voor een paar dagjes er tussen uit.
Maar er ontbrak iets.
Gewend aan zuidelijke vakanties met de kinderschare ( plus de daarbij behorende vriendjes en vriendinnetjes)om ons heen was het erg stil. Ja hoor, voor het eerst zonder kroost op zomervakantie. Oudste verbleef in Frankrijk (ai met eigen vervoer!!!) en jongste voor het eerst met vrienden aan de Spaanse Costa. Rare gewaarwording. Partner-lief is prima voor de conversatie maar het sociale aspect van nieuwe mensen ontmoeten ( mede door de kids) ontbrak. Op de overvolle camping in het zuiden aan aansprak geen gebrek. Op de ruime plekken op de Texelse camping ( in Italië hadden ze 5 caravans op onze plek gezet) weinig kans op een social talk.
Voor de een een zee van welverdiende rust, voor de ander een gemis?
Had ik nou toch maar de laptop meegenomen!!!!!!
Aan de andere kant. Veel gefietst, lekker uit gegeten, 2 boeken gelezen, avondjes kaarten met partner, dus weer tijd voor jezelf en voor elkaar. Een andere invulling dus.
Maar het toch wel even wennen! Zal wel moeten toch?
Foto’s op Flickr.
