Tis nie veul maar toch. Mijn blog-statistieken 2012.

Tis ni veul ,maar toch.
– Mijn top bericht in 2012 had 131 views. Beetje trots.
– De pauwenveer uit 2009 scoort nog steeds hoog (2e plaats), ook als zoekopdracht.
– Bezoekers uit Russian? Vertaal programma?
– Bezoekers komen binnen via diverse netwerken. Had ik in 2012 meer aandacht aan besteed.
– Reacties zijn minimaal. Maar komen vaak via andere kanalen (vooral Twitter)
Al met al. Tis nie veul maar ga toch lekker door.
Meer zien? Klik op onderstaande link.

See the #fireworks I created by blogging on #WordPress #Jetpack. My 2012 annual report..

Vanuit het kassahok…..

Wie mij de laatste weken gevolgd heeft op Twitter of Facebook, zal het niet zijn ontgaan dat ik als vrijwilliger betrokken was bij het IJsfeest in mijn dorp Son en Breugel. Ik heb in totaal zo’n 6 keer kassadiensten gedraaid en mocht als vrijwilligerscoördinator meehelpen  de crew-wisselingen soepel te laten verlopen. Het evenement is een mooi lokaal initiatief dat nu voor de derde keer plaatsvindt. Zo’n 140 vrijwilligers en maatschappelijke stagiaires leveren een bijdrage om het evenement tot en succes te maken. Zonder die inzet, waarbij ook verenigingen en organisaties vrijwilligers beschikbaar stellen, kan dit mooie evenement niet plaatsvinden.

Vanuit het kassahok heb je een mooi overzicht van de ijspret:  Peuters die aan de hand van de ouders, op botjes,  de eerste “pasjes” op het ijs zetten, zwierende ervaren lachende kinderen, flirtende tieners die in de toekomst misschien kunnen zeggen “Ik heb je ontmoet op de ijsbaan in Son”. Maar ook rolstoelers met een brede glimlach en andere activiteiten voor verschillende doelgroepen, al of niet georganiseerd door lokale verenigingen/ organisaties.  Ik geniet daar van. Daar doe je het voor.

Staand achter de verkoopbalie en uitgifte van schaatsen, kom je in contact met veel inwoners. Jong en oud. Waarvan vele mij, omdat ik tot oktober in de bibliotheek van Son en Breugel werkte ( maar inmiddels tijdelijk in Geldrop) kennen. Regelmatig kreeg ik de vraag waar ik toch gebleven was. Die associatie van mij als persoon met de bieb is er nog steeds blijkbaar. Leuk om zo weer eventjes terug te zijn.
Daarnaast tref je op een dergelijke locatie ook vele inwoners die op de een of andere manier bij het verenigingsleven betrokken zijn. Mooi om even bij te praten. Of om, heel spontaan, op de 1e dag van het nieuwe jaar een “kerstoverleg‘ met de wethouder te voeren. Een mooie gelegenheid ook, om na afloop van de dienst aanwezig te zijn bij de optredens van een aantal lokale bands  in de tijdelijke horecagelegenheid ( het Streufke). Ook weer erg gezellig en een mooie ontmoetingsplaats. Niet dat ik zonder dit vrijwilligerswerk mijn gezicht niet zou laten zien. Ben altijd wel in voor een lokaal feestje.

Je kunt eigenlijk wel zeggen dat ik de donkere dagen rondom kerst weer prima ben doorgekomen. Vandaag is het Smeltfeest en eindigt dit evenement. Volgend jaar weer? Als het aan mij ligt zeker. Misschien met een (vrijwilligers-) teampje van de bibliotheek?

 

Eindresultaat boek in zicht.

En toen was het voorbij. Een heel jaar in het teken van Son en Breugel 2012, een jaar lang in beeld. Op 1 januari om 00.00 uur  werd de site www.sonenbreugel2012.nl “bevroren” en verdween de mogelijkheid om berichten, foto’s en verhalen toe te voegen. Het hele jaar terug zien ( als een soort van archief) kan nog wel. Er wordt nu door diverse betrokkenen hard gewerkt om de puntjes op de i te zetten voor het boek. Zoals het er nu naar uitziet, zal het boek half maart verschijnen. Houd daarvoor de pers en de Twitter-account @Sonenbreugel12 in de gaten. Het wordt vast en zeker een prachtig stukje geschiedschrijving. Voor en door ons allemaal.  Wij als projectgroep kijken heel tevreden terug op de bereidheid van de inwoners van Son en Breugel om de site ( en daardoor het boek) tot een succes te maken. Allen hartelijk dank.

Diverse inwoners die actief een bijdrage geleverd hebben aan het initiatief, geven aan het jammer te vinden dat het gebruik van de hastag  #senb zijn betekenis verloren heeft. Dat is een misverstand. De hashtag heeft nog steeds een functie. Dat leg ik hier ( voor diegenen die het nog niet weten) maar even uit.

Een hashtag in een tweet  moet je eigenlijk zien als een verzameling tweets over zelfde onderwerp. Twitter je regelmatig dan zul je die hashtags vaak voorbij zien komen. Denk bijvoorbeeld aan #tvoh #psvaja of #penw. Klik je in een tweet op die hashtag, dan opent zich een venster waarin alle tweets van de mensen in het land die over dat onderwerp twitteren op een rijtje staan.
M.a.w gebruik je de hashtage #senb in je tweet, klik er dan eens op en je zult alle lokale tweets ( en nieuwtjes) gewoon voorbij zien komen. Het verschil met Son en Breugel 2012 is dat ze niet meer op een site worden vastgelegd.

Inmiddels wordt via een andere insteek  gekeken naar een vervolg. Dus afkicken van #senb hoeft niet. Gewoon even doorgaan. Je wordt op de hoogte gehouden.

Lees ook:
Crowdsourcing Son en Breugel
Een boek in wording
Boek vordert gestaag

Update 3-1-13:

 

Wat je “pakt” raak je niet gauw meer kwijt.

Bijna 4 jaar alweer, dat social media in mijn leven kwam. Er kwamen toepassingen bij, er vielen toepassingen af. De een kreeg wat meer aandacht, de ander minder. De favoriete onderwerpen kwamen en de favoriete onderwerpen gingen. Maar de conclusie is: Als social media je heeft gepakt, dan raak je het niet meer kwijt.

Hoe staat het nu met mijn social media activiteiten? Hoewel iedereen graag vooruit kijkt, kijk ik graag ook nog een beetje achterom. Bij deze dus.

Twitter.
Twitter is nog steeds mijn favoriete toepassing. Ik twitter onder mijn eigen naam @anniemaessen en merk dat ik met deze account een switch heb gemaakt van een mengelmoes van werk/privé naar vooral professioneel en interesse ( persoonlijk) gerelateerde tweets. Helemaal los te koppelen zijn die niet. Hoewel het aantal tweets inmiddels de 16.000 is gepasseerd is de frequente afgenomen. Dat heeft ongetwijfeld te maken met het feit dat ik er meerdere accounts ( @inwsonenbreugel en @sonenbreugel12) op na houd. Ik word lokaal nog steeds de “twitterkoningin” genoemd, wat vooral te danken is aan het feit dat ik er redelijk vroeg bij was en de kracht van o.a. Twitter als een soort van ambassadeur uitdraag. En uiteraard bereid ben de een of de ander een stoomcursusje te geven.

Facebook.
Facebook is voor mij in principe een privé- aangelegenheid. Neemt niet weg dat ik ( landelijke) collega’s volg en er regelmatig een mediawijs of social media bericht  op zet of de een of de ander help met prangende vragen ( het bloed kruipt). Reden dan ook om naast mijn profiel pagina een eigen fanpagina te lanceren. Nog geen vliegende start ( ben ook geen merk) maar wat niet is kan nog komen.  Zoek nog naar de juiste insteek.
Mijn FB gebruik is dit jaar flink toegenomen. Ook niet zo vreemd, met een smart-Phone in de hand is een foto zo geplaatst, een interessant artikel of video snel gedeeld. Aangezien ik veel lokale inwoners volg is Facebook ook een mooie toepassing om in contact te komen/ blijven met vrienden, bekenden, ondernemers en overige interessante contacten.

Linkedin.
Mijn profiel op Linkedin heb ik dit jaar regelmatig aangepast. Ook hier op zoek naar de juiste profilering. Als medebeheerder van de groep inwoners gemeente Son en Breugel plaats ik regelmatig een lokaal bericht om de groep te activeren. De laatste maanden zie ik een toename in het gebruik van de groep.  Het aantal deelnemers is opgelopen tot 215. Ik zie deze groep als een mogelijkheid  om leden te informeren of om lokale onderwerpen ter discussie te stellen. De 215 leden hebben een schat aan kennis in huis waar je als lokale samenleving je voordeel mee zou kunnen doen.

Bloggen.
Het aantal  blogs dat ik schreef is naar mijn gevoel dit laatste jaar minimaal en de inhoud redelijk algemeen. Niet dat het me aan tijd of onderwerpen ontbreekt, maar het blijft een doorlopende afweging of je onderwerpen die in je hoofd spoken, nu wel of niet voor publicatie geschikt zijn.
Heb me dit jaar daarom terughoudend opgesteld. Met de aardige bijkomstigheid dat één van de blogs die ik heb geschreven een voor mij maximaal aantal bezoekers ( “best ever”) tot gevolg had. Hoewel 131 voor menigeen een reden zou kunnen zijn om te stoppen, voor mij een uitdaging om toch eens na te gaan of ik de frequentie eens zal opschroeven cq de inhoud eens over een andere boeg ga gooien. Het  “record” aantal bezoekers heeft ook te maken met het feit dat ik voor een nieuw blog, de verschillende hierboven  genoemde toepassingen ben gaan gebruiken om het blog onder de aandacht te brengen van een groter publiek. Staat voor mij vast dat bloggen toch nog steeds een mooie mogelijkheid is om je gedachten eens op een rijtje te zetten. Maar het blijft zoeken naar de juiste “toon”.

Overige toepassingen
Daarnaast zijn er nog meer toepassingen waar ik min of meer actief ben. Denk bijvoorbeeld aan Google+ ( laag pitje), Pinterest, Instagram en maak ik af en toe een YouTube filmpje of las een YT muziekavondje in. Ik gebruik WhatsApp en diverse andere apps.

Wat bereik je er mee.
Deze vraag zal menig outsider zich stellen. Wat ik er mee bereik?
Dat heb ik in 2010 al eens verwoord in een blog op BNBibliotheek. Uit de oude doos maar kortheidshalve verwijs ik hier even naar. Want in de tussentijd is er eigenlijk weinig veranderd. Of misschien juist wel veel?
Over de gespendeerde tijd zal ik het niet hebben. Aangezien  ik fan ben en de meerwaarde ken, voor mij totaal geen punt.
En….. er staat al weer een nieuw mooi lijstje klaar: de verdiepdingen dus…. ik kan nog een tijdje vooruit.

 

Zomaar een tweet.

;

@anniemaessen @antoniamo @industrialpope Weinig resultaat? Jullie tweeps zijn de reden dat ik de bieb nog niet compleet heb opgegeven!

— Pieter Offermans(@StoriesGuy) december 1, 2012

Naar aanleiding van een blog van collega Annette gisteren vond er een twitterconversatie plaats tussen de in de bovenstaande tweet genoemde personen. Met name de tweet van @StoriesGuy is me bijgebleven.

Jullie tweeps zijn de reden dat ik de bieb nog niet heb opgegeven” van Pieter zette me op deze rustige zondagochtend aan het denken.

Wat voegen wij, de tweeps van de werkvloer (die veelvuldig gebruik maken van social media) nou daadwerkelijk toe aan de toekomst van de bibliotheek? Ok, we blijven bij voor wat betreft de ontwikkelingen, denken na over de toekomst, zijn zichtbaar voor de buitenwereld, hebben hart voor ons werk, de werkzaamheden en de lener. En dragen dat ook via social mediakanalen uit. Al of niet met “voorzichtige” of “kritische” bewoordingen.

Zelf heb ik het idee (misschien ten onrechte zeg het maar) dat het niet zo veel uitmaakt wat ik ergens van vind. Annette noemt het “een roepende in de woestijn”. Zo voelt het inderdaad ook voor mij. De organisaties, de politiek, de leners, wat zien zij er van c.q. wat doen zij er mee? En wat doe je dan?
Je terug trekken en denken “het zal mijn tijd wel duren”? Of “Ik kijk wel uit in deze onzekere tijden?”. Laat de ( landelijke)organisaties het maar uitzoeken, die weten wat goed is voor de toekomst!?

Ik betrap me er zelf op dat ik hier steeds meer naar neig. Heb ook, net als Annette, al vele jaren mijn nek uitgestoken als het gaat om het promoten van de bibliotheek en de maatschappelijke waarde. En we staan allebei open voor de digitiale ontwikkelingen en doen er volop aan mee. Al zeg ik het zelf: “Ik was een ware ambassadeur”. Het destijds tentoongespreide optimisme heeft me helaas een beetje verlaten ben ik bang.

Mijn werk doe ik nog met veel plezier. Daar niet van. Door alle bezuinigingen en pessimistische toekomstbeelden probeer ik juist nu in de dagelijkse praktijk nog steeds met verve de klant te bedienen. En de “moderne” kant van de bibliotheekmedewerker te laten zien. Ook naar mijn collega’s. Die er in een aantal gevallen van uit gaan dat het prima is als 1 iemand op de werkvloer verstand heeft van computers, e-readers en social media.

Maar de vraag blijft: Wat voegen we nou daadwerkelijk toe? En is dat wel meetbaar? Misschien heeft Pieter het antwoord? Of anderen?

Social links powered by Ecreative Internet Marketing