We doen er (bijna) allemaal aan mee. Oude contacten opzoeken via Hyves, Facebook, LinkedIn of via Schoolbank, Wieowie of waar dan ook. Gewoon voor de fun ( wat is er van hem of haar geworden) of om er professioneel iets mee te doen (o.a. netwerken). Een beetje terug blikken maar ook vooruit misschien.
Nou kreeg ik afgelopen week de uitnodiging voor een reünie voor mijn basisschool, de Odaschool in Helden. Een heuse meisjesschool was dat toen nog ( in de vorige eeuw). De uitnodiging kwam niet als een verrassing. We treffen elkaar om de 5 jaar. Dit jaar zeer bijzonder: het wordt een Sara feestje. Het is niet saai zo’n 5 jaarlijkse reünie, integendeel. De dames van het organsatiecomité, zijn zeer creatief. En het zal wel aan mij liggen, ik vind het leuk om, ondanks het feit dat de eerste nieuwsgierigheid naar wat er van iemand geworden is 15 jaar geleden als is bedwongen, bij te kletsen. Ook bij het gebruik van de sociale media is er persoonlijk contact ( tweetmeets en virtueel kopje koffie). En daarbij, die groep ( Limburgse) meiden blijft toch een belangrijk onderdeel uitmaken van mijn jeugd. Long, long ago.
DLVEB: deel 34: Een (historisch) religieus archief?
Gisteren, tijdens de jaarlijkse familiedag van mijn partners kant, een bezoek gebracht aan voormalig paterklooster, huidige groepsaccommodatie de Berckt te Baarlo (L). We hadden hier al eerder een rondleiding gehad, maar omdat een deel van de familie destijds ontbrak, werd de rondleiding aldaar herhaald. De lokatie was voor de familieleden interessant omdat men hier vroeger, met de SRV-wagen van vaders , melk ging afleveren bij de toenmalige bewoners, de paters. Voor mij als bibliotheekmedewerker heeft destijds met name de zolderverdieping veel indruk gemaakt. En ook gisteren, was ik er nog steeds verwonderd over. En ik niet alleen. Waarom? Daar, op de bovenverdieping is een ruimte, waar de bibliotheek van de paters is opgeslagen. Tussen de oude matrassen, lege dozen, bouwmaterialen ed. tref je honderden oude reglieuze boeken aan. De meest kostbare ( handgeschreven) boeken zijn in de loop der jaren op verklaarbare en onverklaarbare wijze verdwenen.
Ik weet niet of de collectie historische waarde heeft. Ik denk dat de collectie dan allang geschonken zou zijn aan een of andere archief. Maar bij mij kriebelt het altijd als ik op die zolder ben. En niet alleen vanwege het stof en de hoogstwaarschijnlijk aanwezige muizen. En wat rest is:
Een blogje voor festinaatje.
Op verzoek van Festina lente , die een post schreef over lunchwandelen plaats ik hier een paar foto’s van mijn ideale lunchplekje. Het betreft een plekje onder een oude wilg langs de Dommel in het park Vroonhoven in Son en Breugel.
Meer van mijn foto’s zien van de mooie Brabantse natuur? Kijk dan op Panoramio of op Flickr.
Tussendoortje.
Als ik nou die ladder,
tegen deze boom zet,
heb ik dan dit uitzicht?
Puur toeval.
Was mijn foto’s in Twitpic ( app voor verzenden van foto’s naar Tweetdeck) aan het opschonen. Kwam een onbekende afwijking ( ten minste dat denk ik) bij mezelf tegen: ik heb blijkbaar iets met VOETEN. Die van mezelf dan wel te verstaan. Opvallend hoeveel keer ik die op de gevoelige plaat ( iPhone) heb gezet.
Nou zijn mijn voeten niet bijzonder. Ik heb er 2 en ieder exemplaar heeft 5 tenen. Waarvan 2 grote en 2 kleine.
De ene is links, de ander rechts. Er zit een voorkant en een achterkant aan. En toch leg ik ze ( onbewust) vaak vast. Heb voor de zekerheid maar even op het internet gespeurd of “zoiets” kwaad kan.
Nou lees ik ( en die pagina link wil ik jullie liever onthouden) dat een voeten fetish ( mocht dat al het geval zijn, ik ben me van geen kwaad bewust) heel normaal is en ik me geen zorgen hoef te maken. Ik ga er dan ook maar vanuit dat het ECHT puur TOEVAL is al die voetenfoto’s.