Allemaal stukjes?

Wat een gezeur van mij daar in dit bericht. Als ik dat zo terug lees. Ik draag helemaal nóóit een pet.
Ik snap wel dat ik hem even zocht ( het was natuurlijk erg koud toen op 27 december 2010). En het is natuurlijk zo’n terugblikmomentje op het eind van het jaar ( waar ik niet aan deed, terugblikken).
Maar ik besta natuurlijk helemaal niet uit verschillende stukjes die allemaal een andere kleur pet nodig hebben . Hoewel? Ik ben een stukje Limburgs, een stuk Brabants, ik ben een echtgenote, een liefhebbende moeder, een inwoner uit mijn dorp, een sociaal cultureel werkster, een voormalig gemeente-ambtenaar, een medewerker in de bibliotheek, een collega, een buurvrouw, een vriendin, een blogger, een tweep, een……..enz.

Die stukjes zijn geen losse stukjes, die hebben elkaar beïnvloed/ beïnvloeden elkaar nog steeds en vormen gewoon 1 geheel. En dat grote stuk ( haha) is einna ( Annie achterstevoren voor degene die dat nog niet had gezien). Dus áls ik al een pet draag, dan is dat een bonte kleurenpracht, waarvan de kleuren in elkaar overlopen. That’s ME.

Ik zoek mijn pet.

Al bijna 2 weken geen blogpost geschreven. Hoe is het mogelijk. Het ontbreekt me niet aan onderwerpen hoor. Die heb ik zat. Maar soms moet je een beetje bezinnen. Dan gebeuren er dingen om je heen. Die je aanzetten tot nadenken. En dan bedoel ik niet de kerstgedachte. Dan zoek je naar wat je wel en niet kunt schrijven, welke pet je nou wel of niet op hebt en wat de impact van je blogpost kan zijn. Wanneer de pet rood of groen of een mix is van beide kleuren. 
Soms zit een beetje ( terecht of onterecht) bescheidenheid, soms een beetje loyaliteit me in de weg.  Misschien mis ik ook wel een stukje lef? Wie zal het zeggen.
Voorlopig zoek ik nog even naar mijn pet.

Social links powered by Ecreative Internet Marketing