Spin in het web. Dat is wat een hedendaagse bibliotheek moet zijn. Naar buiten treden en samenwerken. Waarom alles zelf doen als er zo veel kennis en kunde buiten de deur te vinden is. In het bericht “samenwerken is leuk” heb ik hier al eens over geschreven. Ik heb ( als voormalig sociaal cultureel werkster en ex-gemeente-ambtenaar) ) altijd mijn tentakels uitstaan. Aan de uitleenbalie, bij het lezen van de lokale krantjes, tijdens evenementen in het dorp. Inmiddels heb ik daardoor een bescheiden netwerkje om me heen gebouwd. Het jeugd-en jongerenwerk, de Heemkunde Kring en vandaag een prettig gesprek met het IVN. Maar ook de jeugdambtenaar, leden van WMO-raad of Platform gehandicapten, ze zijn bij mij bekend en zij kennen mij. En als ze mij kennen, kennen ze de nieuwe richting van de bibliotheek uiteraard. Want al zeg ik het zelf, ik verkoop de nieuwe bieb graag. De bieb heeft dan ook zoveel mogelijkheden die, zoals bij het gesprek vanmiddag bleek, nog bij lange na niet alom bekend zijn.
Er zijn lokaal ( ook al zijn we maar een redelijke kleine gemeenschap) veel samenwerkingspartners te bedenken ( die de lokale vraag/ behoefte kennen). Op het gebied van gezondheid, jeugd-en jongerenwerk, senioren, culturele instellingen, natuur en milieu, maatschappelijke instellingen, om er maar een paar te noemen. Individueel of in netwerkverband. Want met onze lezingen, workshops, presentaties ed. begeven wij ons allen vaak op eenzelfde terrein. Enige afstemming, structuur, lijkt me wenselijk. Anders verstrikken we straks misschien met zijn alle in hetzelfde web? Deel hier je eigen ervaring met mij.