Volgens vrienden ( met ervaring) sta ik momenteel op een keerpunt in mijn leven. Binnen afzienbare tijd passeer ik de leeftijd van….. jawel 50. Laatst sprak ik dit in gezelschap hardop uit en ik had het gevoel dat er iets niet klopte. Ik….50?
Opeens kwam weer het beeld bij me op hoe ik vroeger, als puber over deze leeftijd dacht: Gesettelde oude mensen, huisje, boompje, beestje. Met als enige vertier de familie die op zondag op visite kwam. Bedoelen ze met dit keerpunt dat ik een 2e puberteit in ga? “De overgang is de ideale gelegenheid, en vaak ook de laatste, om een beslissing te nemen over je toekomst” Oei.
50 is een mooie leeftijd, kinderen groot, tijd en aandacht voor jezelf (privé en werk), actief op velerlei gebied ( sport, sociaal, www). Nu is de maatschappij de afgelopen decennia als ik dat vergelijk met de tijd dat mijn ouders deze leeftijd hadden, ontzettend veranderd. Familiebanden zijn veranderd, we zijn mobieler, gezonder, de wereld is stukken groter geworden en 50 is tegenwoordig JONG.
Gelukkig klopt het beeld dat ik vroeger had niet met de werkelijkheid.
In ieder geval behoor ik straks tot een andere leeftijdsgroep, de 50Plusser. Krijg ik dan ook overal korting?
Wat er ook komt, ik wacht af.
Oei….
Dank dat je me een hart onder de riem steekt. Heb nog even om te wennen aan het idee en zo'n aardige reacties helpt. Fijn weekend.
Hoi, alvast gefeliciteerd! Ik ben ook net 50 geworden, maar nog steeds een van de jongsten tussen m'n collega's ;-). Met thuis nog wel een kind van 11 ook! Dus…, alles valt mee en is ook relatief. Gelukkig hè?
PS. Goeie blog, dit van jou(w).