Verhuizing, maar niet heus.

Heb vanavond zitten freubelen met een nieuw weblog. Ben een aantal huis-, tuin- en keuken berichten gaan verhuizen. Om de lezers die mij volgen vanwege mijn bieb achtergrond, niet op te zadelen met mijn gekeuvel over alledaagse zaken.  Dus vanaf heden ben ik ook te vinden op: op rolletjes.

Sociale contacten van long, long ago.

We doen er (bijna) allemaal aan mee. Oude contacten opzoeken via Hyves, Facebook, LinkedIn of via Schoolbank, Wieowie of waar dan ook. Gewoon voor de fun ( wat is er van hem of haar geworden) of om er professioneel iets mee te doen (o.a. netwerken). Een beetje terug blikken maar ook vooruit misschien.
Nou kreeg ik afgelopen week de uitnodiging voor een reünie voor mijn basisschool, de Odaschool in Helden. Een heuse meisjesschool was dat toen nog ( in de vorige eeuw). De uitnodiging kwam niet als een verrassing. We treffen elkaar om de 5 jaar. Dit jaar zeer bijzonder: het wordt een Sara feestje. Het is niet saai zo’n 5 jaarlijkse reünie, integendeel. De dames van het organsatiecomité, zijn zeer creatief. En het zal wel aan mij liggen, ik vind het leuk om, ondanks het feit dat de eerste nieuwsgierigheid naar wat er van iemand geworden is 15 jaar geleden als is bedwongen, bij te kletsen. Ook  bij het gebruik van de sociale media is er persoonlijk contact ( tweetmeets en virtueel kopje koffie). En daarbij, die groep ( Limburgse) meiden blijft toch een belangrijk onderdeel uitmaken van mijn jeugd. Long, long ago.

DLVEB: deel 34: Een (historisch) religieus archief?

IMG_0636Gisteren, tijdens de jaarlijkse familiedag van mijn partners kant, een bezoek gebracht aan voormalig paterklooster, huidige groepsaccommodatie de Berckt te Baarlo (L). We hadden hier al eerder een rondleiding gehad, maar omdat een deel van de familie destijds ontbrak, werd de rondleiding aldaar herhaald.   De lokatie was voor de familieleden interessant omdat men hier vroeger, met de SRV-wagen van vaders , melk ging afleveren bij de toenmalige bewoners, de paters.  Voor mij als bibliotheekmedewerker heeft destijds met name de zolderverdieping veel indruk gemaakt. En ook gisteren, was ik er nog steeds verwonderd over. En ik niet alleen. Waarom? Daar, op de bovenverdieping is een ruimte, waar de bibliotheek van de paters is opgeslagen. Tussen de oude matrassen, lege dozen, bouwmaterialen ed. tref je honderden oude reglieuze boeken aan. De meest kostbare ( handgeschreven) boeken zijn in de loop der jaren op verklaarbare en onverklaarbare wijze verdwenen.

Ik weet niet of de collectie historische waarde heeft. Ik denk dat de collectie dan allang geschonken zou zijn aan een of andere archief. Maar bij mij kriebelt het altijd als ik op die zolder ben. En niet alleen vanwege het stof en de hoogstwaarschijnlijk aanwezige muizen. En wat rest is:
IMG_0634           IMG_0639

DLVEB deel 33: blind date bibliotheek dommeldal

Het leuke van je op het sociale web begeven is dat je soms wordt opgemerkt als je bijvoorbeeld een bepaalde tweet verzendt. Zo in het geval van mijn tweet over de succesvolle actie: Blind Date. Zie hieronder.  

Naar aanleiding van deze tweet werd mij gevraagd een blogpost te schrijven voor de Brabantse Netwerk Bibliotheek , zodat andere bibliotheken hun voordeel kunnen doen met onze ervaringen. Vandaag is de blogpost gepubliceerd. Lees meer op Blind date bibliotheek dommeldal.

The problem lies between my ears.

Wat was het vroeger eenvoudig om een vakantiebestemming te regelen. Een campinggids erbij, kindvriendelijke camping gezocht, reservering geplaatst, sleurhutje achter de auto en hupsake. Op naar de zon!
Wat is het nu lastig om een vakantiebestemming te regelen. Kindvriendelijk hoeft al een tijdje niet meer. De mannen  (18 en 20) regelen hun eigen vakantie inmiddels wel. Er zijn meer keuzemogelijkheden nu.
Vorig jaar voor het eerst met zijn 2-tjes een bestemming gezocht. Zie hier.  Dicht bij huis, tussen de vakanties van beide zonen in ( je kunt, met name jongste, toch niet in een leeg stil huis laten thuiskomen na zijn “eerste zonder ouders vakantie in het buitenland!?!?).   Een overgangsjaar noemde ik het.
Nu is de vakantiebestemming voor dit jaar aan de orde. Ik stel het steeds langer uit.  We weten het nog niet. Nee, IK weet het nog niet. Op de bonnefooi met de sleurhut naar het zuiden? En weekje last minute  naar een mooi oord? Of thuisblij………nee. Wat houdt mij tegen?
Ik weet het: HET ZIT TUSSEN MIJN OREN, loslaten moet ik. Voor mezelf maar ook voor mijn 2 zonen. Die niets liever willen dan een weekje ( of langer) alleen thuis.  Een overgangsjaar? Maak er maar 2 van.

Social links powered by Ecreative Internet Marketing