Eens kijken of dat lukt: een bericht(je) op mijn weblog via mijn iPhone. Lijkt me een beetje saai Alleen maar tekst? Of kan er ook een foto bij?
Juffrouw Doortje.
Moest opeens aan juffrouw Doortje denken. Waarschijnlijk door een uitnodiging voor de 5-jaarlijkse reünie van mijn basisschool. Tja juffrouw Doortje. Een klein vrouwke, liep een beetje kreupel en gebruikte een wandelstok. Woonde als vrijgezelle (was ze ooit getrouwd overigens?), samen met juffrouw Marie in een redelijk groot huis. Een vlecht in een knotje op haar achterhoofd. Ze gaf les in de 1e klas van de lagere school. Een pittige kleine tante. Wie herinnert zich niet het knijpen in de bovenarm ( en dan draaien AU!). Of aan je oren naar de gang gebracht worden om met je neus tegen de muur, vol schaamte, door iedereen in de pauze bekeken. Of 10 minuten met je vinger voor je mond omdat je teveel gekletst had? Maar ook de juffrouw Doortje, die toen ik een gedichtje voor moest dragen voor de nieuwe pastoor, haar haarpin gebruikte om mijn haar ( een weelderige krullenkop) enigszins in bedwang te houden. Juffrouw Doortje.
Ik dacht: ik zoek haar eens op. En ja hoor. Had ook niet anders verwacht haar ergens in de gedigitaliseerde wereld tegen te komen. In het blad ” De Moennik” van de lokale Heemkunde Kring, zelfs met foto. Mooi om te zien. Blijkbaar heeft ze nog lang iets willen betekenen voor de gemeenschap. Ze zal niet meer leven denk ik. Volgens het artikel zou ze nu 100 moeten zijn. Toch eens navragen.
Macro en micro.
Er zijn mensen in mijn omgeving die dat “hele Internet gedoe” van mij en mijn enthousiasme voor mijn iPhonetje maar wat overdreven vinden ( ….hoor ik daar tijdverspilling?). Ook opmerkingen als “je bent daar wel erg veel uren mee bezig” en ” ik lees liever een boek” bereiken mij nog wel eens.
Nou lieve mensen: Ik lees ook graag een boek, kijk af en toe een filmpje, sport, geniet van mijn naasten en beleef veel plezier aan mijn ( moes)tuintje. Dus wees maar niet bang. Ik verlies de realiteit niet uit het oog. Integendeel. Die realiteit speelt zich af op het World Wide Web én in de rest van mijn dagelijkse privé en werkzaam leven. Het brengt me veel. Net als het verspreiden van paardenpoep op mijn landje, het dagelijks kijken naar de groei van de ontkiemende zaadjes in mijn plantenkas en het wroeten in de aarde als ik uien plant. Macro ( Internet) en micro ( organismen) zijn me niet vreemd. Die houden de balans in evenwicht.
Ferme jongens, stoere knapen.
Mijn man heeft voor zijn verjaardag van een bevriend stel het boek: Ferme jongens, stoere knapen gekregen. Hij hoefde niet eens te bladeren om tekenen van herkenning te ontdekken. Op de kaft namelijk stond ZIJN zakmes. Hup, de trap op naar boven en het mes tevoorschijn getoverd ( zie afbeelding). Toch even gebladerd en de verhalen barsten los bij het hoofdstuk “aantrekkingskracht”” ( born to be wild pag. 57):
“Spijker- of ribpak, shag en Zippo-aansteker in het borstzakje, veel haar geen helm”.
Was helemaal op hem van toepassing in vroeger jaren. Natuurlijk veel nostalgisch gepraat over de Puch, de Tomos en vooral de Zundapp KS-50, maar dan in het zwart. Geen motor voor hem, maar “die Zundapp die gaat er komen, als de kinderen de deur uit zijn”. Moet ik dan achterop bij die ferme jongen, stoere knaap?
Rokjesdag.
Er wordt de laatste tijd steeds melding gemaakt van “rokjesdag”. Wijlen Martin Bril schreef er in 2006 al over. Alles mag weer open en bloot. Dus dacht ik: laat ook eens aan rokjesdag doen deze week. Na mijn donkere ( winter) layout, naar een meer open en bloot en iets frissere layout. Dan komt de inspiratie waarschijnlijk ook wel weer.