Ferme jongens, stoere knapen.

Mijn man heeft voor zijn verjaardag van een bevriend stel het boek: Ferme jongens, stoere knapen  gekregen. Hij hoefde niet eens te bladeren om tekenen van herkenning te ontdekken. Op de kaft namelijk stond ZIJN zakmes. Hup, de trap op naar boven en het mes tevoorschijn getoverd ( zie afbeelding). Toch even gebladerd en  de verhalen barsten los bij het hoofdstuk “aantrekkingskracht”” ( born to be wild pag. 57):

 “Spijker- of ribpak, shag en Zippo-aansteker in het borstzakje, veel haar geen helm”.

Was helemaal op hem van toepassing in vroeger jaren. Natuurlijk veel nostalgisch gepraat over de Puch, de Tomos en vooral de Zundapp KS-50, maar dan in het zwart.   Geen motor voor hem, maar “die Zundapp die gaat er komen, als de kinderen de deur uit zijn”. Moet ik dan achterop bij die ferme jongen, stoere knaap?

Rokjesdag.

Er wordt de laatste tijd steeds melding gemaakt van “rokjesdag”. Wijlen Martin Bril schreef er in 2006 al over. Alles mag weer open en bloot. Dus dacht ik: laat ook eens aan rokjesdag doen deze week. Na mijn donkere ( winter) layout, naar een meer open en bloot en iets frissere layout.  Dan komt de inspiratie waarschijnlijk ook wel weer.

Soms moet je keuzes maken.

Weinig blog inspiratie momenteel. Vanwege de drukte ( volle agenda), de lage bezetting, de commotie rondom de uitslag van de gemeenteraadverkiezingen in relatie tot al dan niet nieuwbouw van de bieb, een druk inhaalprogramma met tennis, het plotseling ernstig ziek zijn van een collega. Met name dat laatste hakt er in. Heb dan ook een aantal keuzes gemaakt. Vrijwilligerswerk opgezegd, een vergadering laten schieten, een houding proberen aan te meten van “wat niet kan dat kan niet”. Gewoon soms “NEE” zeggen. Een mens moet af en toe keuzes maken toch?

De seizoenen verstrijken. Evenals de jaren.

Heb mijn header aangepast. Mijn blognaam in de sneeuw had zijn beste tijd wel gehad. En de winter heeft langgenoeg geduurd. Ik zeur niet. Het was een prachtige  winter. Veel sneeuw, kou en vorst.  De huidige header is een ( deel) van een oude foto van mezelf die ik laatst ergens tegenkwam. Het is een foto uit “de lente” van mijn leven. Ongeveer 18 ” lentes jong”.  Mmmmm, waar is die tijd gebleven!
De originele foto hierbij in dit bericht. Leek mij een toepasselijke foto om het voorjaar te laten starten. LETS GO!
De seizoenen verstrijken, evenals de jaren.

Het is jong en het schrijft……

Ik volg tegenwoordig via Twitter een aantal lokale twintigers. Wat me opvalt? Ze tweeten allemoal int Brabants dialect. Het was me als eens eerder opgevallen via Hyves, dat mijn neefjes en nichtjes, ik bedoel neven en nichten ( ze zijn inmiddels ook allemaal in de 20) dat ook allemaal onderling doen met hun vrienden ( en dan op zijn Limburgs).  Ook via de mobiel wordt er” plat” ge-sms’ t.  Nou ben ik van oorsprong ( ik had het er al eens over) ook opgegroeid met een dialect en spreek ik nog dagelijks Limburgs met mijn partner. Maar in het dialect SCHRIJVEN? Dat is geen kattepis. Ik ben er eigenlijk nooit aan begonnen . Maar de jeugd van tegenwoordig, die kan het als de beste.  Het zal zo links en recht wel geëvolueerd zijn ( vanwege de intrede van de MSN taal) en niet meer helemaal authentiek maar petje af hoor!!!!!  Mag best eens gezegd worden.

Social links powered by Ecreative Internet Marketing