Allemaal stukjes?

Wat een gezeur van mij daar in dit bericht. Als ik dat zo terug lees. Ik draag helemaal nóóit een pet.
Ik snap wel dat ik hem even zocht ( het was natuurlijk erg koud toen op 27 december 2010). En het is natuurlijk zo’n terugblikmomentje op het eind van het jaar ( waar ik niet aan deed, terugblikken).
Maar ik besta natuurlijk helemaal niet uit verschillende stukjes die allemaal een andere kleur pet nodig hebben . Hoewel? Ik ben een stukje Limburgs, een stuk Brabants, ik ben een echtgenote, een liefhebbende moeder, een inwoner uit mijn dorp, een sociaal cultureel werkster, een voormalig gemeente-ambtenaar, een medewerker in de bibliotheek, een collega, een buurvrouw, een vriendin, een blogger, een tweep, een……..enz.

Die stukjes zijn geen losse stukjes, die hebben elkaar beïnvloed/ beïnvloeden elkaar nog steeds en vormen gewoon 1 geheel. En dat grote stuk ( haha) is einna ( Annie achterstevoren voor degene die dat nog niet had gezien). Dus áls ik al een pet draag, dan is dat een bonte kleurenpracht, waarvan de kleuren in elkaar overlopen. That’s ME.

We helpen u graag mevrouw.

“Mevrouw, op die poster staat dat ik op www.bibliotheekdommeldal.nl moet kijken of op mijn pasnummer een prijs gevallen is. Weet u wel dat de meeste ouderen helemaal niet kunnen internetten?”

Tja. Ze heeft niet helemaal ongelijk. “U mag het ook altijd even aan het personeel vragen, die helpen u graag en zoeken het even voor u op”.  
In het gesprek dat volgde, kwamen er meer voorbeelden.

“Op het journaal en bij televisieprogramma’s verwijzen ze ook alleen nog maar naar www.nl”.

Inderdaad. Voor mensen die geen internet gebruiken wordt het wel erg lastig.  “Het is een ontwikkeling mevrouw die toch niet meer is tegen te houden”.

“En wat ik heel erg vind, dat u geen Duitse boeken meer heeft. Die las ik altijd om mijn Duits op peil te houden”. 

Ook dat is waar. Ze werden nauwelijks uitgeleend en zijn uit de kasten verdwenen. “Als u even naar mijn collega gaat, dan helpt zij u even een Duits boek te bestellen uit een andere vestiging. Helemaal gratis en u wordt gemaild, sorry gebeld als het boek er is“.  

Mevrouw in kwestie is 92 en goed bij de tijd. Ze is onlangs gestopt met een internet cursus omdat ze zoveel andere dingen deed.  Maar het geeft wel aan dat ontwikkelingen snel gaan en dat er een generatie is die geen aansluiting heeft.

Ok. Ik heb aangeven dat er alternatieven zijn en dat wij haar graag persoonlijk van dienst zijn. Maar toch. Misschien onder het webadres op de poster schrijven “of vraag er naar aan de balie“?

Er borrelt nog iets.

Op het einde van het jaar wil er nog wel eens worden teruggeblikt of vooruit gekeken. Ga ik niet doen. Nieuwjaarsdag is gewoon de dag na morgen. Zoals je ook op je verjaardag 1 dag ouder bent als de dag ervoor.
En toch, er borrelt nog iets. Zou het de Champagne zijn die koud ligt te worden in de koelkast? Of hebben de ervaringen van het afgelopen jaar iets in me wakker gemaakt dat er in het jaar dat komen gaat uit moet?  Zit ik nou te navelstaren of  doe ik nou toch hetzelfde als anderen, terugblikken of vooruitkijken?

“Ik zal niet te lang blijven stilstaan bij wat is geweest. Ik pik de goeie dingen en de positieve ervaringen eruit. En start hiermee in het nieuwe jaar. Een goed begin is het halve werk.” LAAT MAAR KOMEN 2011!!!

Ik zoek mijn pet.

Al bijna 2 weken geen blogpost geschreven. Hoe is het mogelijk. Het ontbreekt me niet aan onderwerpen hoor. Die heb ik zat. Maar soms moet je een beetje bezinnen. Dan gebeuren er dingen om je heen. Die je aanzetten tot nadenken. En dan bedoel ik niet de kerstgedachte. Dan zoek je naar wat je wel en niet kunt schrijven, welke pet je nou wel of niet op hebt en wat de impact van je blogpost kan zijn. Wanneer de pet rood of groen of een mix is van beide kleuren. 
Soms zit een beetje ( terecht of onterecht) bescheidenheid, soms een beetje loyaliteit me in de weg.  Misschien mis ik ook wel een stukje lef? Wie zal het zeggen.
Voorlopig zoek ik nog even naar mijn pet.

Social links powered by Ecreative Internet Marketing