Rooksignalen, flessenpost, postduiven, telegrafie. Vroeger ( naast uiteraard de taal an sich) de enige manier om te communiceren. Heden ten dage beschikken we over radio, televisie, internet ( altijd bij de hand), telefoons ( in zakformaat), we kunnen mailen, videoconfereren, MSN-en, Skypen, bloggen en Twitteren. Uiteraard veel sneller dan een brief te bezorgen te paard en voor een veel groter publiek. Wat is beter? Vroeger of nu. Je kunt er over twisten (!?).
Hoewel het een stuk eenvoudiger is mensen te bereiken, maakt het de communicatie er niet altijd gemakkelijker op. De wereld is kleiner geworden of is het groter? Hoe je het wendt of keert, de basis blijft natuurlijk taal.
Vroeger of nu. De betekenis van communiceren blijft hetzelfde: het overbrengen en ontvangen van een boodschap. Succes met communiceren. Hoe dan ook.
Twitterbericht in meer dan 140 tekens.
Ik heb vandaag ontbeten, de krant gelezen, 2 wassen gedraaid, mijn rss en tweets doorgebladerd, de bovenverdieping gepoetst, een paar mails verstuurd, geluncht, de boodschappen gedaan, me geërgerd, de voortuin van onkruid ontdaan, de tomatenplanten uit de kas opgeruimd, een nieuw bericht op mijn weblog “op rolletjes” geschreven, nagenoten van het weekend en heb nu tijd om op de bank, in het zonnetje deze “tweet” van meer dan 140 tekens te schrijven.
Verhuizing, maar niet heus.
Heb vanavond zitten freubelen met een nieuw weblog. Ben een aantal huis-, tuin- en keuken berichten gaan verhuizen. Om de lezers die mij volgen vanwege mijn bieb achtergrond, niet op te zadelen met mijn gekeuvel over alledaagse zaken. Dus vanaf heden ben ik ook te vinden op: op rolletjes.
Sociale contacten van long, long ago.
We doen er (bijna) allemaal aan mee. Oude contacten opzoeken via Hyves, Facebook, LinkedIn of via Schoolbank, Wieowie of waar dan ook. Gewoon voor de fun ( wat is er van hem of haar geworden) of om er professioneel iets mee te doen (o.a. netwerken). Een beetje terug blikken maar ook vooruit misschien.
Nou kreeg ik afgelopen week de uitnodiging voor een reünie voor mijn basisschool, de Odaschool in Helden. Een heuse meisjesschool was dat toen nog ( in de vorige eeuw). De uitnodiging kwam niet als een verrassing. We treffen elkaar om de 5 jaar. Dit jaar zeer bijzonder: het wordt een Sara feestje. Het is niet saai zo’n 5 jaarlijkse reünie, integendeel. De dames van het organsatiecomité, zijn zeer creatief. En het zal wel aan mij liggen, ik vind het leuk om, ondanks het feit dat de eerste nieuwsgierigheid naar wat er van iemand geworden is 15 jaar geleden als is bedwongen, bij te kletsen. Ook bij het gebruik van de sociale media is er persoonlijk contact ( tweetmeets en virtueel kopje koffie). En daarbij, die groep ( Limburgse) meiden blijft toch een belangrijk onderdeel uitmaken van mijn jeugd. Long, long ago.
DLVEB: deel 34: Een (historisch) religieus archief?
Gisteren, tijdens de jaarlijkse familiedag van mijn partners kant, een bezoek gebracht aan voormalig paterklooster, huidige groepsaccommodatie de Berckt te Baarlo (L). We hadden hier al eerder een rondleiding gehad, maar omdat een deel van de familie destijds ontbrak, werd de rondleiding aldaar herhaald. De lokatie was voor de familieleden interessant omdat men hier vroeger, met de SRV-wagen van vaders , melk ging afleveren bij de toenmalige bewoners, de paters. Voor mij als bibliotheekmedewerker heeft destijds met name de zolderverdieping veel indruk gemaakt. En ook gisteren, was ik er nog steeds verwonderd over. En ik niet alleen. Waarom? Daar, op de bovenverdieping is een ruimte, waar de bibliotheek van de paters is opgeslagen. Tussen de oude matrassen, lege dozen, bouwmaterialen ed. tref je honderden oude reglieuze boeken aan. De meest kostbare ( handgeschreven) boeken zijn in de loop der jaren op verklaarbare en onverklaarbare wijze verdwenen.
Ik weet niet of de collectie historische waarde heeft. Ik denk dat de collectie dan allang geschonken zou zijn aan een of andere archief. Maar bij mij kriebelt het altijd als ik op die zolder ben. En niet alleen vanwege het stof en de hoogstwaarschijnlijk aanwezige muizen. En wat rest is: