Toevallige ontmoetingen – E I N N A S B L OG

11 augustus 202124 augustus 2021

Ons eigen land, lekker dichtbij. Deel 1: Friesland

Rinsumageast. Nooit van gehoord. Totdat ik op zoek ging naar een b&b in Friesland, om vanuit een centrale plek de Waddeneilanden te gaan bezoeken. Voor een korte vakantie in eigen land.

Herberg het Rechthuis in Rinsumageast, dat leek ons wel wat. Het prachtige historisch pand ( een rijksmonument) met de ruime sfeervolle en smaakvol ingerichte kamers die uitnodigend lonkten, spraken ons erg aan. Omdat we er vroeg bij waren was de Dorpskamer nog beschikbaar. 4 nachten hebben wij in het Rechthuis overnacht. Wat een goede keuze. De vriendelijke gastheren Theun en Mike waren zeer gastvrij, behulpzaam, waren in voor een praatje, zorgden met veel aandacht voor de gasten. De kamer was zeer comfortabel en ruim, een heerlijk boxspring bed, echt alles erop en eraan. Het ontbijt was aangepast aan de individuele wensen van de gasten en zeer uitgebreid. Echt een aanrader. Theun en Mike, nog hartelijk dank voor jullie aangename aanwezigheid.

Dag 1: Dokkum.

Omdat er nog gegeten moest worden en Rinsumageast nauwelijks horeca heeft, zijn we die eerste dag naar Dokkum gefietst. Een historisch mooi en klein stadje waar van alles te zien is. De bolwerken, de Admiraliteit, de grachten met haar prachtige panden, de Bonifatiuskapel, de IJsfontein, gezellige winkelstraatjes, terrasjes en bierbrouwerijen. En op advies van onze gastheren, heerlijk gegeten in een goed restaurant. Foto’s van Dokkum vind je hier.

Dag 2: Ameland.
Deze dag stond Ameland op onze planning. Met de fiets ( electrisch) naar Holwerd van waaruit we de boot naar Ameland konden nemen. De kosten van de overtocht ( met fietsen) bedroeg €54,00 ( retour uiteraard), duurde 3 kwartier en was best interessant omdat we door de Waddenzee voeren. Met her en der zandplaten waar helaas wel veel vogels maar geen zeehonden te zien waren. We fietsen de Amelandroute waarbij we alle pittoreske dorpjes aandeden en via het mooie duinfietspad de mooie stranden konden bezoeken. Hoewel de luchten vaak dreigend waren en het in de verte rommelde, hielden we het droog. En genoten we van de indrukwekkende uitzichten.
De foto’s van Ameland staan hier.

Dag 3: Schiermonnikoog
De boot naar Schiermonnikoog vertrok vanuit Lauwersoog. Reistijd ook 45 minuten. Ameland was ons zeer goed bevallen. Benieuwd naar wat het kleinere Schier ons te bieden had. En dat was een grote verrassing. Wat een mooi dorp ( ja er is maar 1 dorp op Schier) is Schiermonnikoog. Met een lange straat met oude karakteristieke huisjes, 2 vuurtorens en een uitgestrekt duin- en natuurgebied. En ook hier weer prachtige fietspaden door het duin- en natuurgebied. Wat een rust en ruimte bied dit eiland. Er waren momenten dat we helemaal niemand tegenkwamen. Heerlijk.
Foto’s van Schiermonnikoog staan hier.

Dag 4: Leeuwarden.
Eigenlijk stond ook een bezoek aan Vlieland nog op de planning. Maar omdat we ook nog uitgebreid stil wilden staan bij Leeuwarden, fietsten we op de vierde dag dus naar de Friese hoofdstad. Onderweg kwamen we bij toeval het Elfstedenmonument tegen. Mooi gemaakt met al die tegeltjes van deelnemers.

Het centrum van Leeuwarden kenden we al dus we zochten de smalle stadse straatjes op. Hierdoor kwamen we op verrassende plekken zoals in de de verborgen parel van Leeuwarden : de tuin van het Sint Anthony Gasthuis. Een vriendelijke bewoner vertelde het verhaal van de tuin. Mijn video ( instagram). Wat een stilte en dat midden in een grote stad.

Natuurlijk ook dBieb bezocht. Die is gevestigd in de het Voormalige Huis van Bewaring de Blokhuispoort. Een bijzondere ervaring. Geïnteresseerd in de foto’s? Ze staan hier. Video
( instagram)

Op de toeristische route terug naar Rinsumageast, over smalle paadjes door weilanden met koeien en schapen, waren we op zoek naar het wereldberoemde Bruggetje van Bartlehiem. Helaas niet gevonden. Wel een brouwerij: de Grutte Pier. Dus maar van de nood een deugd gemaakt. En lekker dat dat bier was…
Nog verder via de vaart doorgefietst naar Dokkum voor een lekkere maaltijd en met dit keer toch een nat pak ( eerste keer in 4 dagen) terug naar Rinsumageast.
Foto’s vind je hier.

Dag 5: Giethoorn.
Giethoorn, het toetje op de korte vakantie. Omdat er ivm Corona nog weinig buitenlandse toeristen zijn durfden we dit bezoek aan deze zeer toeristische plek wel aan. Een sloep gehuurd en de vaart op. Wat een prachtig dorpje dat Giethoorn. Mooie oude optrekjes met weelderige tuinen langs de waterkant. De drukte viel inderdaad wel mee. Heb toch wel te doen met die mensen die langs de vaart wonen. Altijd maar die toeristen die langswandelen en varen. De terugweg naar de sloepverhuur ging via het meer genaamd de Bovenwijde. Een heerlijk rustmoment en al dobberend tijd voor een broodje.
De foto’s van Giethoorn staan hier.

Resume.
We hebben erg genoten van de fietstochtjes op de eilanden en door het Friese land. Voor Vlieland gaan we nog speciaal een keer terug.
Een afstand van 175 km afgelegd. Het weer ( de voorspelling was regen en 20 graden) viel 100% mee. Een paar druppeltje en 1 buitje. Temperatuur rond de 23 graden. Bewolkt en zonnig. Uiteindelijk gewoon lekker t-shirt-weer. En een rood neusje van de zon. De contrasten van kleuren en licht op de stranden/ de horizon waren prachtig. Love it.
Heb, naast Zuid- Limburg nu een nieuwe liefde ontdekt: De Waddeneilanden. Unesco Werelderfgoed.

Laat ons er zuinig op zijn. Las dat vanwege klimaatverandering de eilanden zomaar zouden kunnen verdwijnen. Dat willen we toch niet…

1 april 20187 april 2018

Een “toevallige”ontmoeting deel 4. Een verborgen museum.

Jan en Wim 2010 Man bijt hond. Veertien katten.

Helemaal toevallig was deze ontmoeting eigenlijk niet. Eigenlijk was dit familiebezoekje van te voren gepland. Maar waar we in terecht kwamen… dat was dan toch wel weer een beetje “toevallig”.
Wist dat deze familieleden er een aantal hobby’s op na hielden. Ooit zelfs waren ze bij Man bijt hond( Hond aan tafel november 2010 op 16 min.). Maar dat ze over een compleet “museum” beschikten, daar had ik niet bij stil gestaan.

Viel dan ook van de ene verbazing in de ander. Kwam ogen en oren tekort.

De enorme verzameling klokken. Staand, hangend, liggend, oud, nieuw, van bimbam tot koekoek, een heel huis vol. Een getik van jewelste. Je moet er niet aan denken hoeveel werk het moet zijn als je al die klokken op zomer- of wintertijd moet zetten…

De verzameling bidprentjes: 180.000 in totaal.

De grote hoeveelheid heilige beelden, schilderen en andere kerkelijke en nostalgische snuisterijen.

Een werkkamer voor genealogisch onderzoek en een werkplaats om klokken te repareren.

Maar wat het meest bleef hangen waren de verhalen van het familielid. Aan ieder beeldje, boekje of klokje dat hij vast pakte, hing een stukje ( emotionele) familiegeschiedenis. Wat een verteller en een lopend archief was deze man.

Moeten echt nog een keer terug. want iedere keer als je om je heen keek, zag je weer iets anders. En we hebben nog een niet werkend klokje ter reparatie staan.
Mooie mensen, deze verzamelaars.

Via een klik op de onderstaande afbeelding een korte impressie.

30 april 201730 april 2017

Toevallige ontmoeting deel 3: over asperges en een Zundapp.

Het is aspergetijd. Heerlijk. In mijn omgeving ( Brabant) vind je veel telers van dit ” witte goud”. Op diverse plaatsen in het buitengebied staan voor de boerderijen bordjes met ” asperge te koop” Als wij hier asperge eten, dan gaan wij dus rechtstreeks naar de boer. In tegenstelling tot de asperge in de supermarkt, komt de asperge bij de boer “rechtstreeks van het land”. En in de regel is deze naast supervers ook nog eens een stuk goedkoper.

Gisteren gingen partner en ik op pad voor een kilootje wit goud. En een doosje verse eieren. Waar wij onze asperge kopen loop je bij de boerderij achterom, word je verwelkomt door de blaffende huishond, ga je de schuur binnen en druk je op het belletje.

Voor de ingang van de schuur stond een aftandse oude Gazellefiets en manlief raakte hierover met de boer aan de praat. Vanteen kwam hettander en al snel werd er gesproken over de tijd dat boer (bijna 70) en partner beschikten over een Zundapp, die manlief ( achteraf heel spijtig) nooit had moeten verkopen.

Toen bleek de boer een verrassing te hebben. “Kom maar eens mee” zei hij tegen manlief en ze liepen de schuur binnen. Daar, afgedekt onder een zeil en een doek, kwam een rode Zundapp uit 1967 te voorschijn. Die nog kon rijden ook. Manlief was blij verrast en al snel kwamen de verhalen over vakanties met vrienden op de brommer, met ieder onderdelen van een tent op de bagagedrager, afgedekt met de US vlag ( Easy Rider). Verhalen over de vakanties in Duitsland, zittend en drinkend op bierkratjes. Over de brommer die belangrijker was dan de meisjes.

Wederom een bijzondere toevallige ontmoeting. Met een kilo asperges reden we met een glimlach op ons gezicht naar huis.

21 februari 20161 april 2018

Een toevallige ontmoeting 2.

An old oak tree

Nieuwsgierig naar een nieuwbouwwijkje achter een talud in Eindhoven, zijn manlief en ik op deze omstuimige zondagmiddag aan de wandel gegaan. Via een bezoekje Ikea ( manman wat wordt daar weggesleept) via het fietstunneltje de Engelse wijk van Eindhoven ingewandeld. Ik vind het altijd bijzonder dat er mensen zijn die kassen van huizen bouwen op een perceel dat nauwelijks groter is dan de vierkante meters van hun woning. En daardoor eigenlijk een kas van een ” rijtjeshuis” hebben. Zo’n huis zou veel beter tot zijn recht komen op een ruimer perceel en dan ook nog eens op een andere lokatie. Maar goed, dat terzijde, misschien was het geld op.

We kwamen langs een veldje met daarop een mooie eikenboom. De boom was omringd met stammen van nog grotere eikenbomen, die waarschijnlijk gekapt zijn om de naastgelegen nieuwbouwwijk uit de grond te stampen. Het leek een mooie zitgelegenheid waar de bewoners uit de wijk, met een kampvuurtje en een bbq op een zwoele zomeravond konden vertoeven. Het tafereel was natuurlijk een fotootje waard.

Er kwam een man met hond aangelopen. Hij begon uitleg te geven over waarom die bomen er lagen. Het was ter bescherming van de eik, omdat er op het naastgelegen veld gebouwd zou gaan worden. Mooi, goed over nagedacht. Hij vertelde dat de jeugd met de bomen was gaan rollen, de gemeente er paaltjes voor had gezet, er vervolgens brand werd gesticht en de brandweer er aan te pas moest komen. Nee, helaas geen gezellige ontmoetingsplaats.

De man liep nog een extra rondje met ons door de wijk. Er zouden nog veel huizen bijkomen in de wijk. Voor zijn deur. Heel veel huizen, opbrengst zo’n slordige 45 miljoen. Hij was vorige week nog naar een avond over het bestemmingsplan geweest. We kregen een hele uitleg over het fietspad dat gewone straat zou worden, het talud dat verplaatst moest worden, de auto’s die bij hem voorbij zouden gaan razen en het mooie uitzicht dat zou verdwijnen. En dat na 15 jaar woongenot. Nee blij was hij er zeker niet mee. Vervolgens zei hij gedag en verdween.

We zijn nog even doorgelopen om onze nieuwsgierigheid naar het nieuwbouwwijkje achter het talud te bedwingen. Leuke huizen werden er gebouwd. Dat wel. Maar helaas hebben dit soort plannen altijd gevolgen voor de mensen die er al eerder woonden. Manlief en ik vonden het wel prachtig weer, zo’n verhaal achter een toevallige ontmoeting…….

Muziekje er bij? Tie a ribbon round the old oak tree.

25 januari 20161 april 2018

Een toevallige ontmoeting 1.

Sinds ik gestopt ben met roken, na bijna 2 jaar geleden, probeer ik wat meer te bewegen. Wandelen is een activiteit geworden, die het beste bij mij past: ik pak de benenwagen wanneer het mij uitkomt, niks verplicht op vaste tijdstippen, uurtje over, wandelschoenen aan en er op uit.

Vanochtend tijdens mijn wandeling in het zonnetje ( het is een stralende lentedag in januari) ben ik het buitengebied ingewandeld. Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat de uitgestrekte velden en mooie natuur bij mij om de hoek liggen.

Bij één van de boerderijen was een wat oudere man ( noem hem voor het gemak even ” de boer” ) bezig met houtkloven. Het rook er heerlijk naar verse blokken hout.
Ik zei er wat van waarna de boer vroeg of ik ook een hout kachel had. Nee, in een eerdere woning wel maar in de huidige helaas niet.

Hij bleek in voor een praatje en ik ook wel trouwens. We hebben gesproken over hoe mijn schoonvader toen hij nog leefde ook hout verzamelde, waar hij het vandaan haalde en hoe hij uren bezig kon zijn met stapelen. Dat kwam nogal nauw blijkbaar. En over zijn gezondheid. s’Ochtends kon hij wat klussen maar s’ middags moest hij rusten en zich gedeisd houden. Hooguit even iemand helpen een gevangen mol uit een klem halen, dat kon nog wel.

Vol trots vertelde de boer mij dat hij houtkachels verzamelde. Ik mocht wel even mee in de schuur om te kijken (!?). Ok, heb onze kinderen altijd verteld niet met vreemde mannen mee te gaan, maar deze boer leek me wel betrouwbaar.

Binnen liet de man mij een prachtige Noorse houtkachel zien. Hij verwarmde er een deel van de schuur mee. Als ik mijn voeten even zou vegen mocht ik ook nog mee in een andere ruimte. Mooi, ook daar een houtkachel die hij onlangs via internet had gekocht. De kachel stond in een soort van huiskamer met eethoek en biljart. Biljarten was een andere hobby van hem. Mooi als je zoveel ruimte om je huis hebt dat je dit kunt realiseren.

Na nog even wat ditjes en datjes verteld te hebben bedankte ik hem dat ik even mocht kijken ( beetje ala Man bijt hond) en wandelde weer verder. Nagenietend van deze toevallige ontmoeting. En mij realiserend hoe fijn ik het vind om in een dorp te wonen.