E I N N A S B L OG – Pagina 52 – Over van alles en nog wat maar vooral over fietsen, wandelen, mooie plekjes, vakanties en stedenbezoek.

10 augustus 20114 september 2011

Klompengatse Tweetmeet. Geannuleerd.

Beste mensen.
Ivm met onvoldoende aanmelding is de Klompensgatse tweetmeet van vrijdag 16 september 2011 te Best #kgtm geannuleerd.
Wij ( Ingrid van Beek en Annie Maessen) hopen jullie binnenkort in een andere setting ergens in het land te ontmoeten.

Op vrijdag 16 september as vindt er in Best een tweetmeet plaats onder de naam: Klompengatse tweetmeet. Initiatiefnemers zijn @IngridBeek en @Anniemaessen.

Het programma is als volgt:

– 12.00 uur: ontvangst op station best met koffie/ thee.

– 13.15 uur: wandeling naar Schoolbieb van Heerbeeck College Best.

– 14.00 tot 15.00 uur: Uitleg over Schoolbieb.

– 15.00 uur: wandeling naar Bibliotheek Best.

– Waarna eventueel opzoeken van een gezellige horecagelegenheid.

Deelnemen? Meld het even via @IngridBeek, @anniemaessen, #kgtm , via mijn account op Facebook of via dit weblog.

Wij hopen jullie in grote getale te ontmoeten.

Groet Ingrid en Annie.

17 juli 2011

Een toevallige ontmoeting in de bus.

Onlangs, tijdens een busritje, plofte K. (V-17 jaar) naast me op het bankje in de bus. “Hoi” zei ze. Reis niet zo vaak in de bus maar wat me wel opvalt is dat mensen in de meeste gevallen een leeg bankje opzoeken. Nou ken ik K. Ze is het kleinkind van buurtbewoners en ze speelde vroeger vaak op de zondagochtend in de straat als ze bij opa en oma op bezoek was en kwam altijd even een gezellig praatje maken.

Daarnaast kent ze me ook uit de bieb. “Werk je nog steeds bij de bieb?” vroeg ze belangstellend? Mijn antwoord was positief en vervolgens vroeg ze “Is dat leuk, werken in de bieb? Steeds vluchtig kijken en typend op haar mobieltje.
Tja, de vraag alleen al en de toon waarop ze dat vroeg deden vermoeden dat zij dat nauwelijks kon geloven.
Met nog een ritje van een half uur voor de boeg een mooie gelegenheid dacht ik om haar eens te vertellen wat je als medewerker in de bibliotheek allemaal meer doet dan zichtbaar is voor de bezoeker.

En al pratende kwamen we uiteraard op haar mobiel en wat ze daar allemaal mee deed. Maar ook wat ik er mee deed. Het werd een erg leuk gesprek ( mijn stokpaardje) , over Twitter, Hyves, Facebook, wat wel en wat niet op internet ( mediawijsheid) met andere woorden KEILEUK . Voor mij interessant om te horen wat de “jeugd van tegenwoordig” uitspookt en weet over het Internet. Voor haar? Ik wilde haar na ons ritje nog benaderen met wat extra vragen zoals hoe keek jij naar het werken in de bieb, heeft ons gesprekje je kijk hierop positief beinvloed? Waarvoor zou jij ( nog) naar de bieb gaan? Helaas, ze is op vakantie nu. Maar ik ga het haar toch nog vragen. Als ze terug is.

14 mei 2011

Geen beer op de weg.

Ben in bepaalde situaties niet zo’n held. Durf bijvoorbeeld niet op ski’s, heb moeite met rijden op de autoweg. En aangezien skiën net perse hoeft, manlief meestal rijdt, allemaal geen probleem. Nou ja, dat skiën niet. Kom tegenwoordig echter vaker in de situaties dat ik toch de autosnelweg op moet. Dus….. Afgelopen dagen richting Duitsland, oudste die in Winterberg verblijft opgezocht. Toch maar eens de stoute schoenen aangetrokken en op die Deutsche Autobahn een uurtje achter het stuur gekropen. Op een rustige Strecke, dat dan weer wel. Geen ongeluk gehad of veroorzaakt dus dat viel allemaal weer mee.

Oudste stelde tijdens deze dagen voor “zijn” Kletterwald uit te proberen. Oeps!? Niet te flauw. Tuigje aan, we zien wel . Op het 1e plateautje sloegen de twijfels toe: op 4 meter hoogte een evenwichtsbalk over. Oudste overtuigde mij ervan dat bij het 3e plateau de angst verdwenen zou zijn. Kom op dan maar. En tot mijn eigen verbazing ( en waarschijnlijk ook van oudste en manlief) heb ik het traject t/m niveau 3 ( van de 4) afgemaakt. Eerlijk, het was heus geen kattenpis om op 12 meter hoogte een wiebel ruggetje over te lopen of door een net met touwen te kruipen. Had echt wel af en toe bibberbenen. En bij niveau 3 wilde ik afhaken. Toch doorgezet.

Hoe kon dat nou? Waar was de normaal gesproken aanwezige “beer op de weg” die mij ervan weerhield me niet in dit soort situaties te begeven als het niet perse hoeft? Wilde ik onder het toeziend oog van oudste en manlief niet als watje overkomen? Wilde ik mezelf bewijzen (51 is niet oud!). Het doet er eigenlijk helemaal niet toe: ik heb het ” gewoon” gedaan. En dat voelde: GEWELDIG! Grenzen verlegd en angst overwonnen. Toch maar eens vaker toepassen in bepaalde situaties: gewoon doen! Om te bewijzen dat dit een “waargebeurd verhaal” is onderstaande filmpje.