Musicals. Er zijn er velen die erg succesvol zijn. Ook ik heb er de afgelopen jaren een paar bezocht. De musical die me het meest is bijgebleven was de allereerste die ik zag. En wel in London (1991) in het Theatre Royal, Drury Lane, te weten de musial Miss Saigon. In het Engels dus en met de originale Londense bezetting. Woooow. Dat was een geweldige ervaring. Hoe indrukwekkende hoe daar plots een heuse helicopter uit de lucht kwam. Het mooiste nummer uit de hele musical vind ik nog steeds “I still believe” van Kim ( Lea Selonga) en Ellen (Claire Moore). Koude rillingen, vooral bij die laatste uithaal. Brrrrrrr, kippenvel.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=-lEsO0Rf5O0]
Mocht je de musical willen zien? Hij komt in het najaar terug in Nederland in het Beatrix Theater in Utrecht.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=L5iKhIL4to4]
(amateurfilmpje made by einna, april 2009)
Het was gezellig druk vanmiddag in mijn biebje. Misschien dat as-woensdag er iets mee van doen had en de vakantie. Of misschien omdat het gewoon de day after carnaval was en we een extra dag gesloten waren. Er werden veel materialen teruggebracht, veel materialen uitgeleend, de leeszaal goed gevuld, de exposant gaf een rondleiding aan een paar bezoekers. Links en recht wat keuvelende moeders ( en vaders vanwege vakantietijd denk ik). Kinderen in het speelhuisje. Boekjes op de vloer. Rijen bij de uitleenbalie. Gezellige drukte dus.
Het is hard pezen als het zo druk is maar toch geniet ik daar van. De gezellige praatjes met de leners, af en toe een geintje ( een e-reader kan kortsluiting veroorzaken als je in bad leest ), napraten over carnaval ( met een schorre stem: hé, ik herkende je niet!), beetje aandacht aan die kleine peuter .
Vanuit onze centrale uitleenbalie ( nee, selfservice hebben we nog niet) heb je een mooi overzicht over ( bijna) de hele bibliotheek. En kun je als je in de uitleen staat het geheel mooi overzien. En in één blik zie je dan: ook dat is de maatschappelijke waarde van de bibliotheek. Op die gezellige drukke woensdagmiddag.
Gisteren kwam ik dit filmpje op het internet tegen:
Bij het zien van het filmpje moest ik even terug denken aan “vroeger”. Toen “Star Trek ” nog de toekomst was. Ik zag het in die tijd al helemaal voor me dat ik als ik groot was een maaltijd at door middel van een pilletje, van de een naar de andere lokatie “gebeamed” zou worden en we op vakantie zouden gaan naar “Mars“.
Die “toekomst van toen” zou “het heden van nu” moeten zijn.Ik contateer dat we nog bijna dagelijks een prakkie koken, ik nog steeds op de fiets naar mijn werk ga en een vakantie naar Mars “nog” niet tot de mogelijkheden behoort.
Maar goed. Niet getreurd. Er is natuurlijk m.n. op het technologische vlak erg veel gebeurd. Wat dat betreft zijn we eigenlijk toch wel in het “Star Trek- tijdperk’ terecht gekomen. Bij het zien van het filmpje, realiseer ik me dat er weer een nieuwe toekomst is. Dat zal natuurlijk altijd zo blijven. Wordt het beter? Gemakkelijker in ieder ieder geval wel. Zoals ook nu veel dingen gemakkelijker zijn dan vroeger.
Hoe ver weg is die toekomst? Zal ik over 40 jaar (!?) weer hetzelfde contateren of zal dit, vanwege de snelheid waarmee de technologie ons inhaalt, al binnen 20 jaar kunnen?
En wat zal dit betekenen voor mijn werk? Werk ik dan nog in dat fysieke gebouw, waar papieren boeken en andere materialen worden uitgeleend? Denk het niet!. Misschien werk ik dan in een high-tech gebouw met allemaal andere organisaties die aan elkaar gekoppeld zijn of loop ik door het huis en klik links en recht op een schermpje en voer daarmee mijn werkzaamheden uit op het moment dat het mij uitkomt? Waarbij ik met 1 beweging beweging de magnetron aanzet, het bad laat vollopen, een chipje in mijn hoofd activeer en me in een boek waan en de mini-robot mijn huishouden laat doen?
Ik zie het weer helemaal voor me. Net als toen ik klein was.
Was ik vandaag net begonnen met de voorbereidingen van een aantal workshops in de internet cafe’s ( YouTube, Twitter en smartphones) komt de volgende tweet voorbij:
Nieuwsgierig als ik ben heb ik het eBook, maar dan de pdf-versie, geopend. Een prima toepassing voor de bieb iPad dacht ik, waarna het volgende idee bij me opkwam.
Is het in mijn geval uitvoerbaar? Waarom niet zou je denken. Er is een iPad op mijn werk die ik vast even mee naar huis mag nemen, dus dat is het probleem niet. De benodigde €-tjes voor de extra aanschaf is ook over heen te komen ( lijkt mij). En leuk om te doen.
Voor mijn Youtube workshop gebruik ik gewoon de YouTube startpagina, aan de hand waarvan ik uitleg geef en toon wat de mogelijkheden zijn. Voor Twitter heb ik als handleiding een bestaande slide in gedachten, de vorm van workshop over smartphones moet ik nog bedenken.
Nou zou ik de opzet van de workshops allemaal zelf in de vorm van een slide kunnen gieten, maar ( und jetz kommen die kamele) dat kost TIJD. En tijd, die hebben we niet. Het aantal beschikbare uren voor de workshops is beperkt ( inclusief voorbereiding). Ik weet ook dat het eenmalige investering is waar ik in de toekomst veel profijt van kan hebben. Maar het zou ook betekenen dat er , ondanks dat ik er wel wat ervaring mee heb, privé tijd in zou gaan zitten. Over de verwevenheid van privé en werk hoor je me normaal gesproken ook niet gauw klagen (I love my job). Maar toch. Mmmmmm…..
Ik hoor je al denken: “Had deze post dan niet geschreven dan was je YouTube slide klaar geweest’. Ok, mischien wel. Had ik ook aan gedacht. Zal ik dan morgen……….?
Bonnie Tyler “I need a hero”. Andere bekende nummers van haar : It’s a hearthache” en “total eclips of the heart”. Maar voor de zaterdagavond swingt dit nummer lekker.
