We doen er (bijna) allemaal aan mee. Oude contacten opzoeken via Hyves, Facebook, LinkedIn of via Schoolbank, Wieowie of waar dan ook. Gewoon voor de fun ( wat is er van hem of haar geworden) of om er professioneel iets mee te doen (o.a. netwerken). Een beetje terug blikken maar ook vooruit misschien.
Nou kreeg ik afgelopen week de uitnodiging voor een reünie voor mijn basisschool, de Odaschool in Helden. Een heuse meisjesschool was dat toen nog ( in de vorige eeuw). De uitnodiging kwam niet als een verrassing. We treffen elkaar om de 5 jaar. Dit jaar zeer bijzonder: het wordt een Sara feestje. Het is niet saai zo’n 5 jaarlijkse reünie, integendeel. De dames van het organsatiecomité, zijn zeer creatief. En het zal wel aan mij liggen, ik vind het leuk om, ondanks het feit dat de eerste nieuwsgierigheid naar wat er van iemand geworden is 15 jaar geleden als is bedwongen, bij te kletsen. Ook bij het gebruik van de sociale media is er persoonlijk contact ( tweetmeets en virtueel kopje koffie). En daarbij, die groep ( Limburgse) meiden blijft toch een belangrijk onderdeel uitmaken van mijn jeugd. Long, long ago.
Juffrouw Doortje.
Moest opeens aan juffrouw Doortje denken. Waarschijnlijk door een uitnodiging voor de 5-jaarlijkse reünie van mijn basisschool. Tja juffrouw Doortje. Een klein vrouwke, liep een beetje kreupel en gebruikte een wandelstok. Woonde als vrijgezelle (was ze ooit getrouwd overigens?), samen met juffrouw Marie in een redelijk groot huis. Een vlecht in een knotje op haar achterhoofd. Ze gaf les in de 1e klas van de lagere school. Een pittige kleine tante. Wie herinnert zich niet het knijpen in de bovenarm ( en dan draaien AU!). Of aan je oren naar de gang gebracht worden om met je neus tegen de muur, vol schaamte, door iedereen in de pauze bekeken. Of 10 minuten met je vinger voor je mond omdat je teveel gekletst had? Maar ook de juffrouw Doortje, die toen ik een gedichtje voor moest dragen voor de nieuwe pastoor, haar haarpin gebruikte om mijn haar ( een weelderige krullenkop) enigszins in bedwang te houden. Juffrouw Doortje.
Ik dacht: ik zoek haar eens op. En ja hoor. Had ook niet anders verwacht haar ergens in de gedigitaliseerde wereld tegen te komen. In het blad ” De Moennik” van de lokale Heemkunde Kring, zelfs met foto. Mooi om te zien. Blijkbaar heeft ze nog lang iets willen betekenen voor de gemeenschap. Ze zal niet meer leven denk ik. Volgens het artikel zou ze nu 100 moeten zijn. Toch eens navragen.