Ik ben een onervaren inleider en aftitelaar van sprekers bij informatieavonden en lezingen in onze bieb. Iedere keer als er een avond is moet ik er even voor gaan zitten om een tekst te “verzinnen” voor de inleiding. Is altijd wel weer een beetje spannend voor zo’n groep staan (nog los van de spanning of de techniek het niet laat afweten!!!???!!). De maximale groep toehoorders is vanwege de kleine ruimte beperkt tot 50 personen. Maar toch. Ook de aftiteling vraagt om wat extra inspanning. Soms gaat een deel van de inhoud van de informatie of lezing een beetje aan me voorbij omdat ik naast luisteren ook aantekeningen maak die ik kan gebruiken bij de aftiteling.
Er zijn een aantal vaste feiten die ik moet vermelden zoals het promoten van de bieb als inspirerend centrum voor informatie, cultuur, educatie en ontmoeting , een korte toelichting op de sprekers en de inhoud, daarnaast wat opmerkingen van huishoudelijke aard. Met steekwoorden op een velletje probeer ik er dan toch maar iets van te maken. Er zit gelukkig een opgaande lijn in. Mooi was het ook dat toen ik een tweet maakte over mijn voorbereiding van de lezing van de notaris een collega uit het zuiden van het land ( dank Jeroen) , mij wees op hun bibliotheeksite, over het zelfde thema dat zij in april op de agenda hadden staan. Twitter als collegiale helpdesk.
Ik ga er zelf van uit dat het wel went en zie het maar als een uitdaging om mijn grenzen te verleggen.
De volgende informatieavond staat weer voor de deur: Cyberpesten. Met naar verwachting een grote toeloop. Maar ja, het zijn er maar maximaal 50 toch? En vroeger dufde ik toch ook een anderhalve salto van de hoge duikplank te maken?
Speelt deze “spanning” bij jou ook en heb je tips. Schrijf dan een reactie.
