Nationaal Park Maasduinen

Wij zijn altijd weer op zoek naar mooie routes om te fietsen of te wandelen en soms vinden we pareltjes. In dit geval gaat het om een fietstocht van 45 km in Nationaal Park de Maasduinen ,Noord Limburg. We fietsten deze route, aan de hand van onderstaande knooppunten. Met dien verstande dat onze startplek anders was namelijk Afferden.

Het was een prachtige afwisselende route. Bossen, bloeiende hei, stuifzand, vennen en meren. Her en der wat heuvelachtig waardoor er mooie vergezichten waren. We stonden er van te kijken hoe groot het gebied was. Blijkbaar is het de grootste rivierduinengordel van Nederland.

We kwamen op de route richting zuiden eigenlijk nauwelijks dorpjes tegen. En omdat we honger hadden en op zoek waren naar een supermarkt zijn we afgeweken van de route en naar Siebengewald gefietst. Een klein dorpje aan de grens met Duitsland. Was gelijk te merken aan de teksten die vooral ook in het Duits waren ( Supermarkt 2 Bruder).

We fietsten door en zagen een groot meer, het Reindersmeer. Bij onze doortocht door Well werden we verrast door door het mooie kasteel Well. Dat nu dienst doet als Amerikaans Emerson College. We mochten van de beveiliging de tuin bezichtigen. Verderop was nog een meer met veel watersport, het Leukermeer.

Het was een mooie zonnige dag, mooi gebied, genoten. Waar water was werd er volop gezwommen. Het was echt zomer. Wat ons betreft weer een aanrader. En dan te bedenken dat ik het gebied niet kende, hoewel ik zelf in Noord-Limburg geboren en getogen ben.

Voor de foto’s klik hier of op de afbeeldingen.

Rondje Maasvallei. 18 mei 2023.

Rijdend over de brug bij Maasbracht, hadden we al regelmatig tegen elkaar gezegd dat we toch eens in dat gebied met de Maas en de vele plassen moesten gaan fietsen. Op Hemelvaartsdag was het zover. We vertrokken vanaf het mooie witte stadje Thorn voor een mooie route door de Maasvallei.

Thorn ligt vlak aan de Belgische grens en onze route passeerde die grens al vrij snel. We fietsten langs diverse plassen en passeerden diverse dorpjes: Zoals Kessenich, Geistingen, Ophoven, Aldeneik ( met de historische Abdij) en Maaseik met zijn mooie cultuurhistorische verleden , waarna we vervolgens de Nederlandse grens weer overgingen.

Via Roosteren, Ohé en Laak, richting het vestingstadje Stevensweert. Dit dorpje wilden we al langer graag eens bezoeken. Met het beschermde dorpsgezicht en de herkenbare vestingwerken.

Via Maasbracht en Wessem weer terug naar Thorn. Veel water, watersport en leuke dorpjes gezien. Met als kers op de taart een tweetal Arnaut Hauben-momentjes ( TV-programma dwars door België) . Een meneer die ons van alles ging vertellen over de historische abdij in Aldeneik en een mevrouw die ons uitnodigde op haar bankje voor de deur op de mooiste plek van Stevensweert. Een heerlijke zonnige dag.

Voor meer foto’s klik hier of op de afbeeldingen.

Dagje childhood. Wandelen in het Leudal.

Voor foto’s klik hier of op de afbeeldingen.

We gingen vroeger met ons gezin niet op vakantie. Onze vakanties en zomerse weekenden bestonden meestal uit fietstochtjes in de omgeving van mijn woonplaats. Meisjes bij de ouders achterop, jongens ( die ouder waren) met hun eigen fietsjes. Er was een plek waar ik nog heel graag eens terug wilde, namelijk naar het Leudal . Het Leudal is een natuurgebied in de provincie Limburg. Het is gelegen tussen de dorpskernen Haelen, Roggel, Neer, Nunhem en Heythuysen in de gemeente Leudal. Voordat we op pad gingen nog spruiten en boerenkool geoogst op het familie “landgoed” bij Egchel. Inmiddels beheerd door “landheer” mijn broer.;-)

Afgelopen donderdag was het zover. We gingen samen met mijn broer aan de wandel in het prachtige Leudal, met zijn 2, tussen de bomen door meanderende beekjes ( de Zelsterbeek en de Leubeek). We begonnen de ( herfst) wandeling bij het bezoekerscentrum Leudal. In het gebied liggen 2 watermolens, de Sint Ursulamolen, ook wel de Leumolen geheten.  En de Elisabethmolen. De Leumolen herkende ik nog van vroeger.

Tijdens de wandeling langs de slingeren beekjes kwamen we bij de Litsberg. Een plek, waar we volgens mijn broer vroeger vaker gingen zwemmen. Helaas kon ik me dat niet meer herinneren.

Dit was het keerpunt van onze wandeling. Via een oude baileybrug naar de andere kant van de beek en via een sparrenbos terug naar het bezoekerscentrum.

Maar mijn broer had nog meer in petto. De Sint Servaaskapel en het St Servaascafe in Nunhem waar we vroeger tijdens de fietstocht vaker iets gingen drinken. Toevallig was de deur van de Kapel open en was er een vrijwilliger die ons over de geschiedenis van de kapel vertelde.

Via het dorpje Nunhem ( Neer, Nunhem, Haelen) naar de Maas. Vroeger ( inmiddels afgebroken) was daar het Veerhuis ( de Veerman?) waar we het regelmatig het voetveer pakten ( zie afbeeldingen) en een frietje gingen eten.

Het was een supermooie dag, prachtig zonnig, aangename temperatuur en een prachtig natuur/wandelgebied. Ee aanrader weer. Een dag met veel jeugdherinneringen.

Voor foto’s klik hier of op de afbeeldingen.

Oud Elsloo, een oud boerendorp in het Limburgse.

Niet echt weer om er uitgebreid op uit te trekken. Ook de condities zijn niet echt optimaal. Geen gelegenheid voor een bakkie met een stukje vlaai of een sanitaire stop. Lastig maar je wil er toch wel eens even uit.

Elsloo, oftewel Oud-Elsloo ( gemeente Stein, Limburg) werd het. Elsloo is een dorp aan de Maas en het Julianakanaal.   Het heeft een nieuwe en een oude kern. Ik was met name benieuwd naar de Oude kern.

Voor de wielerfans onder ons is waarschijnlijke De Muur van Elsloo, met de kasseienweg bekend. Het gebied heeft diverse wandel– ( keurig aangegeven met gekleurde paaltjes)
en fietsroutes. Het dorp is niet groot en heeft een kerk en mooie historische gebouwen.

Daar ligt ook het mooie landgoed van kasteel Elsloo. Helaas momenteel gesloten. Bij het kasteel kun je mooi wandelen door het hellingbos. Trek je stoute schoenen aan en probeer maar eens. Het was op deze dag modderig, steil en daardoor glad. Beetje uitkijken dus. Je hebt vanuit Oud Elsloo een mooi uitzicht over Julianakanaal en de Maas.

Ondanks de bewolking ( gelukkig geen regen) lekker gewandeld en genoten van dit mooie historische dorpje.

Voor foto’s klik hier of op de afbeelding.

Bezoek aan de Witte Parel van Limburg. 25 augustus 2021.

Nog geen 30 km vanaf mijn geboortedorp maar toch nog nooit een bezoek gebracht aan het witte dorp Thorn in Limburg. Had nog een week vakantie voor kleine uitstapjes dus naar Thorn gegaan: De witte parel van Limburg, aldus de VVV. Een schilderachtig wit stadje met een grote historie. Het dorp was 800 jaar een mini-vorstendom waar 33 abdis-vorstinnen ( waaronder 2 dames Van Buren) de scepter zwaaiden.   Echte powervrouwen.

Er zijn mooie monumentale gebouwen, geplaveide straatjes en de grote Abdijkerk is zeer opvallend aanwezig. 1860 gerestaureerd door de bekende Roermondse architect Pierre Cuypers. Een bezichtiging meer dan waard.

Ongeveer alle panden zijn wit geschilderd. Hoe dit is ontstaan? Toen de Fransen in 1794 kwamen voerden zij belastingen in. De arme bevolking metselde de ramen dicht om de belastingaanslag te beperken. Om de bouwsporen te verbergen werden de huizen wit gekalkt en zo is het witte stadje ontstaan. De kern van Thorn is inmiddels een beschermd stadsgezicht. Het was een mooi dag waardoor het wit van de huisjes prachtig afstak tegen de mooie staalblauwe lucht.

Een toevallige bijkomstigheid tijdens ons bezoek was dat we werden gevraagd om als figurant mee te lopen met een camerateam en gids. Dit voor het maken van een promotiefilmpje voor Hart van Limburg. Erg leuk om te toen. Zeer benieuwd naar het resultaat.

Bezoek ook het Museum Thorn om de geschiedenis van het dorp te ontdekken. Of laat je rondleiden door een gids. Overigens is het ook fijn fietsen en wandelen in de omgeving van Thorn.

De foto’s van dit prachtige authentieke witte dorp Thorn zijn hier te zien. Of klik op de afbeelding.

Social links powered by Ecreative Internet Marketing