Tag: Limburg

Geplaatst op

Dagje childhood. Wandelen in het Leudal.

Voor foto’s klik hier of op de afbeeldingen.

We gingen vroeger met ons gezin niet op vakantie. Onze vakanties en zomerse weekenden bestonden meestal uit fietstochtjes in de omgeving van mijn woonplaats. Meisjes bij de ouders achterop, jongens ( die ouder waren) met hun eigen fietsjes. Er was een plek waar ik nog heel graag eens terug wilde, namelijk naar het Leudal . Het Leudal is een natuurgebied in de provincie Limburg. Het is gelegen tussen de dorpskernen Haelen, Roggel, Neer, Nunhem en Heythuysen in de gemeente Leudal. Voordat we op pad gingen nog spruiten en boerenkool geoogst op het familie “landgoed” bij Egchel. Inmiddels beheerd door “landheer” mijn broer.;-)

Afgelopen donderdag was het zover. We gingen samen met mijn broer aan de wandel in het prachtige Leudal, met zijn 2, tussen de bomen door meanderende beekjes ( de Zelsterbeek en de Leubeek). We begonnen de ( herfst) wandeling bij het bezoekerscentrum Leudal. In het gebied liggen 2 watermolens, de Sint Ursulamolen, ook wel de Leumolen geheten.  En de Elisabethmolen. De Leumolen herkende ik nog van vroeger.

Tijdens de wandeling langs de slingeren beekjes kwamen we bij de Litsberg. Een plek, waar we volgens mijn broer vroeger vaker gingen zwemmen. Helaas kon ik me dat niet meer herinneren.

Dit was het keerpunt van onze wandeling. Via een oude baileybrug naar de andere kant van de beek en via een sparrenbos terug naar het bezoekerscentrum.

Maar mijn broer had nog meer in petto. De Sint Servaaskapel en het St Servaascafe in Nunhem waar we vroeger tijdens de fietstocht vaker iets gingen drinken. Toevallig was de deur van de Kapel open en was er een vrijwilliger die ons over de geschiedenis van de kapel vertelde.

Via het dorpje Nunhem ( Neer, Nunhem, Haelen) naar de Maas. Vroeger ( inmiddels afgebroken) was daar het Veerhuis ( de Veerman?) waar we het regelmatig het voetveer pakten ( zie afbeeldingen) en een frietje gingen eten.

Het was een supermooie dag, prachtig zonnig, aangename temperatuur en een prachtig natuur/wandelgebied. Ee aanrader weer. Een dag met veel jeugdherinneringen.

Voor foto’s klik hier of op de afbeeldingen.

Geplaatst op

Oud Elsloo, een oud boerendorp in het Limburgse.

Niet echt weer om er uitgebreid op uit te trekken. Ook de condities zijn niet echt optimaal. Geen gelegenheid voor een bakkie met een stukje vlaai of een sanitaire stop. Lastig maar je wil er toch wel eens even uit.

Elsloo, oftewel Oud-Elsloo ( gemeente Stein, Limburg) werd het. Elsloo is een dorp aan de Maas en het Julianakanaal.   Het heeft een nieuwe en een oude kern. Ik was met name benieuwd naar de Oude kern.

Voor de wielerfans onder ons is waarschijnlijke De Muur van Elsloo, met de kasseienweg bekend. Het gebied heeft diverse wandel– ( keurig aangegeven met gekleurde paaltjes)
en fietsroutes. Het dorp is niet groot en heeft een kerk en mooie historische gebouwen.

Daar ligt ook het mooie landgoed van kasteel Elsloo. Helaas momenteel gesloten. Bij het kasteel kun je mooi wandelen door het hellingbos. Trek je stoute schoenen aan en probeer maar eens. Het was op deze dag modderig, steil en daardoor glad. Beetje uitkijken dus. Je hebt vanuit Oud Elsloo een mooi uitzicht over Julianakanaal en de Maas.

Ondanks de bewolking ( gelukkig geen regen) lekker gewandeld en genoten van dit mooie historische dorpje.

Voor foto’s klik hier of op de afbeelding.

Geplaatst op

Bezoek aan de Witte Parel van Limburg. 25 augustus 2021.

Nog geen 30 km vanaf mijn geboortedorp maar toch nog nooit een bezoek gebracht aan het witte dorp Thorn in Limburg. Had nog een week vakantie voor kleine uitstapjes dus naar Thorn gegaan: De witte parel van Limburg, aldus de VVV. Een schilderachtig wit stadje met een grote historie. Het dorp was 800 jaar een mini-vorstendom waar 33 abdis-vorstinnen ( waaronder 2 dames Van Buren) de scepter zwaaiden.   Echte powervrouwen.

Er zijn mooie monumentale gebouwen, geplaveide straatjes en de grote Abdijkerk is zeer opvallend aanwezig. 1860 gerestaureerd door de bekende Roermondse architect Pierre Cuypers. Een bezichtiging meer dan waard.

Ongeveer alle panden zijn wit geschilderd. Hoe dit is ontstaan? Toen de Fransen in 1794 kwamen voerden zij belastingen in. De arme bevolking metselde de ramen dicht om de belastingaanslag te beperken. Om de bouwsporen te verbergen werden de huizen wit gekalkt en zo is het witte stadje ontstaan. De kern van Thorn is inmiddels een beschermd stadsgezicht. Het was een mooi dag waardoor het wit van de huisjes prachtig afstak tegen de mooie staalblauwe lucht.

Een toevallige bijkomstigheid tijdens ons bezoek was dat we werden gevraagd om als figurant mee te lopen met een camerateam en gids. Dit voor het maken van een promotiefilmpje voor Hart van Limburg. Erg leuk om te toen. Zeer benieuwd naar het resultaat.

Bezoek ook het Museum Thorn om de geschiedenis van het dorp te ontdekken. Of laat je rondleiden door een gids. Overigens is het ook fijn fietsen en wandelen in de omgeving van Thorn.

De foto’s van dit prachtige authentieke witte dorp Thorn zijn hier te zien. Of klik op de afbeelding.

Geplaatst op

Hart verpand: Zuid-Limburg 12 en 13 mei 2021.

Vorig jaar hebben we tijdens de zomervakantie 3 dagen in Zuid-Limburg gefietst. De prachtige glooiende omgeving heeft toen mijn hart veroverd. Afgelopen week gingen we 2 dagen terug.

We verbleven in de mooie b& b het Wienhoes, gelegen in het dropje Partij bij Wittem. Op zoek naar een b&b in Zuid-Limburg? Dan adviseer ik ’t Wienhoes in Partij ( Wittem). Een uitstekende b&b, alles aanwezig, gastvrij, vriendelijk en sfeervol. Heerlijk ontbijt, met homemade cake en een zakje om je lunch mee te nemen. Fraaie oude hoeve in het heuvellandschap van Zuid-Limburg. Aan de voet van de Gulpenerberg. Een echte aanrader. Met dank aan Valerie en Bart.

Gelijk de eerste dag op de fiets de omgeving verkennen. We volgden wederom de knooppunten en fietsten door bedevaartsoord Wittem, via de Kruisberg ( “Dit is het etterbakje van Zuid-Limburg! Een kuitenbijter” 9% OEF) in Wahlwiller, naar Nijswiller, Bocholtz, Lemiers en via het mooie Mechelen met zijn vele vakwerkhuizen terug naar Partij. Onderweg prachtige vergezichten, af en toe een prettige gesprekje met de een of de ander, schitterend fris groen en oude vakwerkhuizen.
Een prentje. Je waant je af en toe in Toscane of de Dordogne.

s’ Avonds een kort rondje gewandeld in de omgeving van ons logeeradres en genoten van de zonsondergang boven de berg.

De 2e dag stond Vaals op ons lijstje. We hadden gepland via Epen naar Vaals te fietsen. Nou, dat was een hele klim. Blijkbaar was het de Camerig. Met een lengte van 4 kilometer en 160 hoogtemeters is dit één van de langste en hoogste ‘bergen’ van Nederland. Berg op, stukje omlaag, weer omhoog en dat kilometers aan een stuk. Maar door een prachtige beboste omgeving genaamd het Vijlenerbos. Volgende keer mijn helm niet vergeten!!!

Aangekomen in de grensplaats Vaals. Het Drielandenpunt zal bij iedereen bekend zijn. Wij zijn er niet geweest omdat we dat al eerder deden. In deze hoek van Zuid-Limburg zit je zomaar in Duitsland of België. Vele fietsroutes lopen gewoon zigzag door het grensgebied.

Vaals heeft een mooie historisch binnenstad met diverse kastelen en historisch gebouwen zoals het als gemeentehuis. De stad heeft vele rijksmonumenten. Een wandeling zeker waard. Vervolgens via een mooie route terug naar Partij.

We hebben weer enorm genoten van Zuid-Limburg. We boften met het weer. Heerlijk gefietst ( 70 km).

Voor foto’s klik hier of op de afbeelding.

Geplaatst op

Fietsend door Nationaal Park de Meinweg en omstreken.

Nationaal Park De Meinweg, met een korte ei. Hoewel ik in de buurt geboren ben, was dit Limburgse gebied, in het grensgebied met Duitsland, mij niet bekend. We hebben de auto geparkeerd in het dorpje Asenray ( ook nooit eerder van gehoord) en gingen op zoek naar het eerste knooppunt. Vanaf zo’n knooppunt bepalen we meestal de fietsroute.

Als snel bereikten we het met naaldbomen en loofbomen afgewisselde beboste gebied. Licht glooiend met hier en daar een mooi ven en prachtige weiden met runderen. Op diverse plekken langs de Duitse grens waren er overblijfselen van Duitse stellingen en loopgraven.

Midden in het beboste gebied werden we verrast door opvallende gebouwen. Bleek dat hier in de bossen de Maharishi European Research University gevestigd was. Nooit eerder van gehoord maar toch al op die locatie ( Vlodrop-Station) gevestigd sinds 1984.

Na een korte stop in het Duitse Rotenbach, lieten we de Meinweg achter ons om richting richting Vlodrop te gaan. Onderweg daar naartoe kwamen we naast o.a. de Gitstappermolen tegen.
We fietsen door Vlodrop richting Odiliënberg, om de mooie Baseliek van de Heilige Wiro, Plechelmus en Otgerus te bezoeken. Helaas konden we er niet binnen. De Basiliek is prachtig gelegen op een berg met uitzicht over de Roer. Mocht je een roeping hebben? Je kunt nog zuster worden.

Tot slot via landelijke weggetjes, door Melick terug naar Asenray. Wederom een heerlijke fietstocht ( 45 km) . Verrast en genoten. Niet druk, soms lange tijd geen mens gezien.

Voor foto’s klik hier of op de afbeelding.

Social links powered by Ecreative Internet Marketing