Een toevallige ontmoeting in de bus.

Onlangs, tijdens een busritje, plofte K. (V-17 jaar) naast me op het bankje in de bus. “Hoi” zei ze. Reis niet zo vaak in de bus maar wat me wel opvalt is dat mensen in de meeste gevallen een leeg bankje opzoeken. Nou ken ik K. Ze is het kleinkind van buurtbewoners en ze speelde vroeger vaak op de zondagochtend in de straat als ze bij opa en oma op bezoek was en kwam altijd even een gezellig praatje maken.

Daarnaast kent ze me ook uit de bieb. “Werk je nog steeds bij de bieb?” vroeg ze belangstellend? Mijn antwoord was positief  en vervolgens vroeg ze “Is dat leuk, werken in de bieb? Steeds vluchtig kijken en typend op haar mobieltje.
Tja, de vraag alleen al en de toon waarop ze dat vroeg deden vermoeden dat zij dat nauwelijks kon geloven.
Met nog een ritje van een half uur voor de boeg een mooie gelegenheid dacht ik om haar eens te vertellen wat je als medewerker in de bibliotheek allemaal meer doet dan zichtbaar is voor de bezoeker.

En al pratende kwamen we uiteraard op haar mobiel en wat ze daar allemaal mee deed. Maar ook wat ik er mee deed.  Het werd een erg leuk gesprek ( mijn stokpaardje) , over Twitter, Hyves, Facebook, wat wel en wat niet op internet ( mediawijsheid) met andere woorden KEILEUK . Voor mij interessant om te horen wat de “jeugd van tegenwoordig” uitspookt en weet over het Internet.  Voor haar? Ik wilde haar na ons ritje nog benaderen met wat extra vragen zoals hoe keek jij naar het werken in de bieb, heeft ons gesprekje je kijk hierop positief beinvloed? Waarvoor zou jij ( nog) naar de bieb gaan?  Helaas, ze is op vakantie nu. Maar ik ga het haar toch nog vragen. Als ze terug is.

Digitale vaardigheidstraining.

Ik constateer de laatste tijd in onze redelijke kleine bieb een groeiende vraag over en een toegenomen interessse in Internet.
Enerzijds vragen zoals: “ik zoek een boek met info over specifiek e-mail programma” of “hoe kan ik die cookies anders instellen”.
Anderzijds wil ik als enthousiaste web 2.0 medewerker via een omweggetje met de klant nog wel eens een gesprekje aangaan over alle nieuwe mogelijkheden ( zie eerdere” bericht das pas leuk). Ik vind dan regelmatig een luisterend oor.
Nou lees ik op de site van de VOB dat het Ministerie van Economische zaken op het symposium “Grenzeloos mediawijs” op 30 september een publieksversie van het Internet Boot Camp wordt gelanceerd.
Dit is een training waar digibeten naar toe kunnen worden gestuurd om hun digitale internetvaardigheden te testen.
Leuke taak voor de bibliotheken zou ik zo zeggen.

Een van de gedachten ( ik ben een beetje praktisch ingesteld) die echter direct bij mij op kwam was wie ( en dan denk ik gelijk aan ons huidige personeelsbestand) een dergellijke taak op zich zou kunnen nemen.
Het bibliotheek personeel is net als in de maatschappij namelijk niet allemaal zo Internet Minded.
Uit de cursus 23 dingen is wel gebleken dat de een helemaal lyrisch is van het Internet, de ander alleen gebruiker is en nog een ander het allemaal maar niks vindt.

Het gaat snel in de (digitale) bibliotheekwereld.
In de praktijk vraagt iedereen zich af hoe wij als medewerkers al deze nieuwigheden die in bibliotheekland bedacht worden ook daadwerkelijk kunnen gaan uitvoeren in de dagelijkse praktijk. Kunnen wij dit allemaal bijbenen?
Er zal nog veel water door de dommel stromen.
Dat moest ik even kwijt.

Mediawijsheid

Mediawijsheid en tienermeisjes. Mijnsinziens een goed idee.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=qLE12WW8cj0&hl=nl&fs=1&color1=0xcc2550&color2=0xe87a9f&border=1]

Je bent bekender dan je denkt.

Via Hyves rouleert een filmpje van het Ministerie van Justitie om mensen voor te lichten over het gebruik van Internet.
Het filmpje speelt zich af op een militair ( Russisch?)kantoor. Het scenario ziet er een beetje als volgt uit.

De militairen hebben iemand op Internet ontdekt. Ik dit geval MIJ. Mijn woonplaats wordt genoemd, er wordt een foto van mij geprint, een andere foto verschijnt op een scherm en mijn contactpersonen zijn met foto op een bord geprikt. Zelf mijn naam wordt op een bord geschreven. Alles lijkt echt. Als de militairen op weg zijn naar Nederland ( oei ze komen me pakken?) verschijnt uiteindelijk de waarschuwing van het ministerie op het scherm.
Je kunt het vervolgens doorsturen naar je Hyves vrienden die dan eenzelfde filmpje krijgen maar dan gebaseerd op hun eigen gegevens.

Tja,wat dacht ik toen.
Heb ik het ministerie toestemming gegeven mijn Hyves gegevens hiervoor te mogen gebruiken? Hoe doen ze dit technisch? Als het ministerie dit zomaar kan, kunnen anderen dat dan ook? Een beetje eng allemaal eigenlijk. Neemt niet weg dat ik vind dat dit heel vernuftig bedacht is. En je bereikt er een grote doelgroep mee. Toch een beetje op het randje vind ik.

Lees net op NOS.nl dat ik niet de enige ben die zich heeft verbaasd over de filmpjes van het ministerie van justitie.

Social links powered by Ecreative Internet Marketing