Een nieuwe poging.

Het zat me niet helemaal lekker dat ik mijn blog de laatste maanden verwaarloosde. Heb hier in het verleden zoveel plezier aan beleefd maar op de een of andere manier kwam het er niet meer van. Een van de oorzaken is uiteraard dat ik relatief meer tijd ben gaan besteden aan andere platformen ( diverse twitteraccounts en mijn eigen fanpagina Einnas). Mooi dan ook dat net deze week naar buiten kwam dat je de Facebookberichten kunt embedden op je website. 2 vliegen in 1 klap en een mogelijkheid om mijn blog weer nieuw leven in te blazen. Maar eens even kijken hoe het zich ontwikkelt. Ben benieuwd.

Noord-West Sicilië in vogelvlucht.

Sicilië. Onze vakantiebestemming dit jaar. We zijn neergestreken in het noorden van Sicilië, in het plaatsje Balestrate. Onbekend met de omvang van dit Italiaanse eiland in de Middenlandse zee en onwetend wat ons hier te wachten zou staan. Maar dat is natuurlijk ook het mooie van vakantie, op ontdekkingsreis.

Balestrate ligt in het noordelijk deel van Sicilië, aan de kust. Het heeft een prachtig breed zandstrand dat loopt tot het stadje Castellemmare.  Ons appartement lag aan de rand van het dorp, op 800 meter van het centrum.  5 minuten lopen en je was in het centrum. Mooi toch? Tja, dat dat was berg af. Je snapt het al. Mijn ongetrainde kuiten hebben moeten afzien!
Het centrum bestond uit een hoofdstraat, met winkeltjes, restaurantjes en een 2-tal supermarkten. Het kerkplein was s’ avonds een plek waar de inwoners gezellig zaten te keuvelen en kinderen heerlijk tot laat in de avond konden spelen. Zoals, in tegenstelling tot in NL, zo vaak in zuidelijke landen.

Wat ons direct de eerste dag al opviel was dat er zo weinig toeristen waren. Het leek er op alsof wij onderdeel waren van het dagelijkse leven van de inwoners uit Balestrate. Was even wennen maar beviel ons uiteindelijk uitstekend.
Het echtpaar Karen en Guiseppe, dat het appartement runde, trakteerde ons de 1e dag gelijk op een vergiet met tomaten en augurken uit eigen tuin en een 4-tal eieren van eigen kippen. Hoe lief.

We hebben de eerste 2 dagen even de tijd genomen om het dorp en de directe omgeving te leren kennen. Het haventje, de smalle straatjes, het prachtige strand. Daarna waren we toe aan het verkennen van ( een deel van) het eiland. Via een kennis van de eigenaresse van het appartement huurden we voor een zacht prijsje een auto en zijn de wijde omgeving ingetrokken. Wat was dat heerlijk! Prachtig weer, raampjes open, Italiaanse muziek op de radio en in een Pandaatje ( toet toet) koetsen maar door het erg afwisselende landschap. Van glooiende graanvelden tot ruige bergtoppen en uitgestrekte dalen.

De drukke, hectische en indrukwekkende stad Palermo ( wat we op aanraden maar met de bus hebben gedaan), het mooie Middeleeuwse stadje Erice, de tempel en het theater van Segesta, het toeristische San Vito lo Capo, Corleone.   Alles ademt een rijke geschiedenis uit. Het staat er bol van oude kerken, historische gebouwen, prachtige restanten van een ver verleden. Helaas zijn vele van deze overblijfselen in zeer slechte staat. Dood en dood zonde!

Wat verder is blijven hangen: de vriendelijke Sicilianen, erg veel huisvuil ( wat heet zelfs koelkasten)  langs doorgaande wegen, de olijfboomgaarden, de prachtige (kleurrijke) vegetatie, de aangename temperatuur, de betaalbaarheid van consumpties en maaltijden, het rijgedrag, de met zorg gemaakte kopjes cappuccino, de rode en de zware aarde, het spel tussen ouders en kinderen ( wie trekt aan het langste eind), de gepassioneerde taal, de ontmoetingskus,  …….enz.

We hebben veel gezien in die 10 dagen, onze ogen goed de kost gegeven en alles in onze herinnering opgeslagen. En ontzettend genoten. Maar we zijn nog niet klaar met Sicilië, dat staat vast.

Meer foto’s op: Facebook

 

 

Tis nie veul maar toch. Mijn blog-statistieken 2012.

Tis ni veul ,maar toch.
– Mijn top bericht in 2012 had 131 views. Beetje trots.
– De pauwenveer uit 2009 scoort nog steeds hoog (2e plaats), ook als zoekopdracht.
– Bezoekers uit Russian? Vertaal programma?
– Bezoekers komen binnen via diverse netwerken. Had ik in 2012 meer aandacht aan besteed.
– Reacties zijn minimaal. Maar komen vaak via andere kanalen (vooral Twitter)
Al met al. Tis nie veul maar ga toch lekker door.
Meer zien? Klik op onderstaande link.

See the #fireworks I created by blogging on #WordPress #Jetpack. My 2012 annual report..

Vanuit het kassahok…..

Wie mij de laatste weken gevolgd heeft op Twitter of Facebook, zal het niet zijn ontgaan dat ik als vrijwilliger betrokken was bij het IJsfeest in mijn dorp Son en Breugel. Ik heb in totaal zo’n 6 keer kassadiensten gedraaid en mocht als vrijwilligerscoördinator meehelpen  de crew-wisselingen soepel te laten verlopen. Het evenement is een mooi lokaal initiatief dat nu voor de derde keer plaatsvindt. Zo’n 140 vrijwilligers en maatschappelijke stagiaires leveren een bijdrage om het evenement tot en succes te maken. Zonder die inzet, waarbij ook verenigingen en organisaties vrijwilligers beschikbaar stellen, kan dit mooie evenement niet plaatsvinden.

Vanuit het kassahok heb je een mooi overzicht van de ijspret:  Peuters die aan de hand van de ouders, op botjes,  de eerste “pasjes” op het ijs zetten, zwierende ervaren lachende kinderen, flirtende tieners die in de toekomst misschien kunnen zeggen “Ik heb je ontmoet op de ijsbaan in Son”. Maar ook rolstoelers met een brede glimlach en andere activiteiten voor verschillende doelgroepen, al of niet georganiseerd door lokale verenigingen/ organisaties.  Ik geniet daar van. Daar doe je het voor.

Staand achter de verkoopbalie en uitgifte van schaatsen, kom je in contact met veel inwoners. Jong en oud. Waarvan vele mij, omdat ik tot oktober in de bibliotheek van Son en Breugel werkte ( maar inmiddels tijdelijk in Geldrop) kennen. Regelmatig kreeg ik de vraag waar ik toch gebleven was. Die associatie van mij als persoon met de bieb is er nog steeds blijkbaar. Leuk om zo weer eventjes terug te zijn.
Daarnaast tref je op een dergelijke locatie ook vele inwoners die op de een of andere manier bij het verenigingsleven betrokken zijn. Mooi om even bij te praten. Of om, heel spontaan, op de 1e dag van het nieuwe jaar een “kerstoverleg‘ met de wethouder te voeren. Een mooie gelegenheid ook, om na afloop van de dienst aanwezig te zijn bij de optredens van een aantal lokale bands  in de tijdelijke horecagelegenheid ( het Streufke). Ook weer erg gezellig en een mooie ontmoetingsplaats. Niet dat ik zonder dit vrijwilligerswerk mijn gezicht niet zou laten zien. Ben altijd wel in voor een lokaal feestje.

Je kunt eigenlijk wel zeggen dat ik de donkere dagen rondom kerst weer prima ben doorgekomen. Vandaag is het Smeltfeest en eindigt dit evenement. Volgend jaar weer? Als het aan mij ligt zeker. Misschien met een (vrijwilligers-) teampje van de bibliotheek?

 

Social links powered by Ecreative Internet Marketing