Toeval of niet?

Zat vanochtend met mijn jongste zoon in de wachtkamer bij de huisarts. En in een wachtkamer ( het woord zegt het al) moet je “wachten.” En aangezien wachten sinds ik een iPhone heb niet meer saai is, even m’n krantjes en tweets doorgenomen.  Kreeg ik op dat moment een reactie op een eerdere tweet, waarbij ik in de lach schoot. Oeps. Natuurlijk kijkt iedereen ( het was redelijk vol) in de wachtkamer naar mij.
Ik moest echter in mijn knuisjes lachen toen ik daarna ook nog eens een tweet ontving die ging als volgt:

  1. Worst part of Twitter: Reading phone, laughing out loud…then people looking @ u like ur crazy /via @DarnellWright about 12 hours ago via HootSuite

 Toeval of niet.

I love my job!

Het zal degenen die mij volgen op Twitter niet zijn ontgaan dat er dit weekend in mijn dorp (waar ik ook in de bieb werk) een evenement plaats vindt waarbij ik zijdelings (!?) betrokken ben. Het Breugels Festijn. Nou houdt een biebmedewerker natuurlijk ook wel eens van een avondje stappen dus… Gisteravond naar de tent voor een optreden van No Exit. Met mijn privépet op uiteraard. Maar die privépet verschiet waarschijnlijk onder invloed van danspasjes en het genot van een Brabants biertje af en toe van kleur. “Hoe staat het met de nieuwbouw van de bieb?”, “de bieb is wel positief veranderd de laatste tijd”, “sorry voor de spelfout in het persbericht” tijdens gesprekken met andere bezoekers. Niet erg hoor. Sterker nog. Dit soort evenementen zijn erg geschikt om een beetje te “netwerken“. En met mijn iPhone bij de hand wil ik met de een of de ander nog wel eens in de richting praten van de immense mogelijkheden van o.a. “het boek” door alle digitale ontwikkelingen. Waarbij ik m.n. de iPhone app prinses Arabella als voorbeeld laat zien. Met een lid van de band heb ik gesproken over de mogelijkheden van Twitter. Wat leidde tot een opmerking hierover bij de aankondiging van een volgend nummer: “wij zijn vanavond getwitterd!”. Nou zijn die digitale dingetjes natuurlijk een privé stokpaardje maar dan wel ontstaan door mijn werk in de bieb. Het is opvallend hoe weinig mensen eigenlijk op de hoogte zijn van de web 2.0 mogelijkheden. Maar daarover meer in een andere post. En wat betreft dat van kleur verschieten van mijn petje? Helemaal niet erg hoor: I LOVE MY JOB!. En nu weer petje op en naar het volgende onderdeel van het Breugels Festijn.

Zoektocht naar een Canadese soldaat.

Op sommmige momenten kunnen er in de bieb verrassende vragen worden gesteld. Een collega had meneer V. naar mij verwezen. Meneer V. had Pauw en Witteman gezien. In de aflevering zou verteld zijn ( ik heb de uitzending zelf niet  gezien) dat je via Facebook eenvoudig oude bekenden/ vrienden  / familie op zou kunnen sporen.  Aangezien hij zelf geen computer had ( laat staan hem kon bedienen) , kwam hij naar de bibliotheek ( logisch toch?). Hij dacht dat wij hem wel snel konden helpen met het zoeken naar een Canadese militair die tijdens Wereldoorlog II bij hem in de omgeving was gestationeerd.

Op dat moment heb ik met hem even door Facebook gebladerd ( en hem het e.e.a. uitgelegd) met als zoekopdracht de naam van de betreffende militair. In korte tijd zou ik hem niet van dienst kunnen zijn.
s’ Avonds thuis viel de vraag van meneer V. mij weer in. Wat zou het toch mooi zijn als ik voor meneer V. die al flink op leeftijd is, dit kleine stukje uit zijn verleden zou kunnen vinden. Dus…….. Ik ben op zoek gegaan. Ik ben een beetje gaan gegooglen kwam binnen een paar minuten terecht bij Liberationchildren and Warbabes WWII  van John Broers. Een vriendelijke mail gestuurd met de gegevens die ik van meneer V. had gekregen. En in een mum van tijd had ik een mail van deze John Broers terug dat hij wel eens zou gaan zoeken met gebruikmaking van zijn contacten bij Canadese Instanties.  Dat is inmiddels een half jaar geleden ongeveer. Ik heb meneer V. in de tussentijd wel verteld dat ik ( in eigen tijd) contact had gelegd met deze organisatie en dat de heer Broers erg behulpzaam was. In de loop van de tijd zijn er diverse mails heen en weer gegaan tussen de heer Broers en mij en heb ik meneer V. op de hoogte gesteld van de stand van zaken.  
Vlak voor mijn vakantie kreeg ik antwoord: de Canadese meneer was in oktober 1996 overleden, op 77 jarige leeftijd. Hij is nimmer getrouwd geweest en had geen gezin. Helaas niet voorzien van bronnen maar toch.

Het liefst had ik natuurlijk vernomen dat de Canadese soldaat nog in leven was en ik meneer V. met hem in contact had kunnen brengen. Maar helaas. Toch denk ik dat meneer V. blij zal zijn met deze informatie. Het was een wens van hem om er achter te komen hoe het  deze soldaat, die in de roerige tijden van Wereldoorlog II een rol heeft gespeeld in zijn jeugd, is vergaan. Met dank aan John Broers.
ps. Meneer V. was blij met de gegevens maar ook teleurgesteld.

De bieb was erbij.

Afgelopen zondag hebben we als bibliotheek dommeldal, vestiging Son en Breugel, deelgenomen aan de duurzame markt ( onderdeel van de Sonse Jaarmarkt).  Onze “kraam” was gevuld met afgeschreven boeken ( voor de verkoop) , onze titels op gebied van duurzaamheid en uiteraard de e-readers en informatie over de e-portal en onze activiteiten. Vanwege het lekkere zonnetje en een aangename temperatuur op zich geen straf om een vrije dag in te leveren. Met tevens mooie jaren ’60 muziek op de voorgrond en heel veel publiek.  We hebben uitleg kunnen geven over de bieb als duurzame organisatie , de e-reader geshowd,  afgeschreven boeken verkocht en onze collectie getoond. Zelfs nog helpdesk gespeeld ( mijn iPhone kwam goed van pas) en onze activiteiten gepormoot uiteraard. Ook nog rondgelopen om contacten te leggen met duurzame organisaties ( voor ons dommeldal duurzaamheid thema 2011)
En of het bewust was of niet. De locatie van onze stand was op de plek waar eigenlijk de nieuwbouw ( natuurlijk ook duurzaam)  al gestart zou moeten zijn en waarvan het de vraag is of die er nog wel komt. Een beetje ( erg) wrang!!!!!!

Handen uit de mouwen.

Na de drukke ( uitleen) periode voor de start van de zomervakantie, is het op dit moment vooral druk op het gebied van het inleveren ( en opruimen) van alle materialen. Wat uitgeleend is komt ook weer terug natuurlijk. Altijd leuk om te zien dat je aan sommige boeken kunt zien ( of voelen) , waar ze heen gereisd zijn. Zand, campingrekeningen, bonnetjes van restaurants, plattegronden, folders, wandelroutes, soms een aansichtkaart. Vaak gebruikt als boekenlegger. Evenals foto’s van het lievelingspaard of de kleinkinderen ( die kun  je toch niet missen tijdens je vakantie) . Heb er ooit een presentatie van gemaakt met de titel: “onze boeken reisden mee”. Twee presentatiewanden vol zeg. Dat zul je met een e-reader niet zo snel tegen komen lijkt mij.
Maar goed. De eerste 3 werkdagen zitten er op en ik ga langzaamaan weer aan de slag met het dommeldalprogramma voor de komende maanden. Altijd weer even zoeken waar je gebleven was. En dat programma ziet er weer prima uit. Een GPS toch met het IVN, het thema Circus ( Circusplein en voorstelling) , de KBW ( bezoek van een karikaturist) , een aantal lezingen( gezondheids thema’s/workshops waaronder snoeien) , NL Leest en op het eind van het jaar een prachtige expositie van Rees Diepen.  
En aangezien iedereen weer lekker is uitgerust ( ook de lener uiteraard) , kunnen we de handen weer uit de mouwen steken en er weer lekker tegen aan. Niet dan?
Social links powered by Ecreative Internet Marketing